جعفر پناهی
فیلم پناهی قرار است در دوگانه حاکمیت و مزدورانش در برابر زندانیان سیاسی، طرف زندانیان را بگیرد اما در تصویر کشیدن این چهار زندانی سابق به قدری ناتوان است که ناگهان فیلم در میانه خود از اثری نسبتاً جدی به یک کمدی بالقوه تبدیل می‌شود و اتفافاً در برخی سکانس‌ها تنه به آثار مسعود ده‌نمکی و ابوالقاسم طالبی هم می‌زند.
نماینده سینمای فرانسه در اسکار ۲۰۲۶ فیلم «یک تصادف ساده» جعفر پناهی ا‌ست. سینمای فرانسه پیش از تصاحب بازار‌های ملی توسط هالیوود، یکی از غول‌های هنر سینما و از رقبای باسابقه و گردن‌کلفت سینمای آمریکا محسوب می‌شد که با سه جنبش مهم «افراط‌گرایی نوین»، «رئالیسم شاعرانه»، «موج نو» و همچنین به‌واسطه آثار بازاری و سرگرم‌کننده‌اش تحولی شگرف در این مدیوم پدید آورد.
فیلم «یک تصادف ساده» ساخته جعفر پناهی برای اکران در روسیه نیز با ممنوعیت مواجه شده است.
فیلم «یک تصادف ساده» ساخته جعفر پناهی، کارگردان ایرانی که امسال برنده نخل طلا جشنواره فیلم کن شد، نماینده فرانسه در بخش فیلم‌های بلند بین‌المللی اسکار خواهد بود.
۳ روز پس از حمله ناجوانمردانه رژیم صهیونی به ایران، شیرین عبادی و نرگس محمدی دو برنده جایزه صلح نوبل! همراه با جعفر پناهی و محمد رسول اف جایزه بگیران جشنواره سینمایی کن و ونیز و نیز سه فعال مدنی دیگر! بیانیۀ مشترکی را صادر کرده‌اند که متاسفانه در آن جرات نکردند حتی طرف متجاوز را که نام نخست وزیرش جزو جنایتکاران جنگی در سازمان ملل ثبت شده است را محکوم کنند!
ای جعفرِ «وسط‌باز» و جنگ‌طلب؛ تو فقط زبان/صدای خودت هستی و نه هیچ کس دیگر. منافع ملی ایران را ایرانیان تعیین می‌کنند و نه تو که صرفا مزدور/بله‌قربان‌گوی استعمار غربی هستی. کسی که در میانه جنگ، موضعی هم‌راستا با دشمن اتخاذ می‌کند خائن است و متجاوز به حقوق ملت.
هادی‌چوپان، قهرمان مستر المپیا اظهارات جعفر پناهی را به‌خاطر توهین به ملت و مردم محکوم کرد و نوشت: «از طرف یک اجتماع و یک کشور حرف نزنید، در کل عمر، یک‌بار صحنه مال شماست، با صحبت ناآگاهانه شما نسل‌ها باید جواب پس بدهند.» بعدازاین واکنش چوپان، حالا براندازان نوک پیکان حمله را به سمت هادی چوپان نشانه رفته‌اند و به‌خاطر حمایت از ایران و تقبیح اقدام ضدایرانی به او فحاشی کردند.
اقدام جشنواره فیلم کن در اعطای جایزه نخل طلایی به فیلم «یک تصادف ساده» ساخته جعفر پناهی، که بدون مجوز رسمی و در تقابل صریح با ایران تولید شده، نمی‌تواند امری صرفاً هنری یا اتفاقی تلقی شود. اعطای این جایزه را باید از دریچه سیاست فرهنگی بررسی کرد؛ جایی که هنر و رسانه به ابزاری برای پیاده‌سازی راهبرد‌های سیاسی غرب علیه کشور‌هایی همچون ایران تبدیل می‌شوند.
اسطوره بدنسازی ایران در مورد سیاه‌نمایی برخی افراد در مورد ایران واکنش تندی نشان داد.
اظهارات سعید روستایی در جشنواره کن درباره تلخی فیلم‌هایش بازتاب گسترده‌ای داشت و باعث شد برخی منتقدان وابسته او را نادیده بگیرند، در حالی که جعفر پناهی موفق شد نخل طلای کن را به مجموعه جوایز جشنواره‌ای خود اضافه کند.
تفاوت رویکرد دو سینماگر ایرانی در جشنوارۀ کن قابل تأمل است. زنده‌یاد عباس کیارستمی در سال ۱۹۹۷ پس از دریافت نخل طلا، با متانت و وقار، تنها به تشکر از دست‌اندرکاران جشنواره بسنده کرد و هنر خود را نمایندۀ «فرهنگ ایران» ساخت. اما پناهی در کن ۲۰۲۵، این تریبون جهانی را فرصتی برای بیان اظهارات سیاسی و سیاه‌نمایی علیه منافع ملی کشورش قرار داد. و این است تفاوت معنادار دو فیلمساز؛ جعفر پناهی که روزگاری دستیار کیارستمی، بود، اکنون راهی چنین متفاوت از استاد خود در نمایش تصویر ایران و نمایندگی هنر کشور در عرصه‌های جهانی برگزیده است.
با بسته‌شدن پرونده هفتاد و هشتمین دوره جشنواره کن و اهدای نخل طلا به جعفر پناهی برای فیلم «یک تصادف ساده»، رئیس هیئت داوران این فستیوال اعلام کرد که ما بیش از فیلم، از جهان اطراف فیلم‌ساز تأثیر گرفته‌ایم.
جعفر پناهیِ متاخر پس از سال ۱۳۸۸ هنوز حتی یک اثر قائم به ذات و آدمی‌زادی بدون تکیه بر جوایز کم‌کارکرد بین‌المللی نساخته که مخاطب بتواند با آن ارتباط برقرار کند ولی این‌ها مطلقاً برای او اهمیتی ندارد چون تا وقتی که «صنعت مخالفت» هست پناهی هم با این فرمان به پیش می‌راند.
هفتادوهشتمین دوره جشنواره فیلم کن برندگان خود را شناخت و نخل طلای خود را به «یک تصادف ساده» داد.
شاید اگر روستایی حجم استقبال از متری شیش و نیم را تجربه نمی‌کرد، به مانند جعفر پناهی و رسول‌اف بار سفر از کشور را می‌بست، اما مسئله اینجاست که به نظر می‌رسد روستایی فیلمساز زیرزمینی نیست. روستایی می‌داند که اگر می‌خواهد سینمایش دیده شود، الان وقت خوبی برای حضور در اروپا نیست.
1 2
یادداشت