بعد از گذشت یک‌سال از اتفاقات جام‌جهانی و ناآرامی‌ها، نوبت به جام ملت‌های آسیا در قطر رسید. همان ایران، همان تیم، همان مردم و همان قطر. اما یک تفاوت اساسی وجود داشت. تفاوتی که شکل‌گرفتنش، محور اصلی مباحث و گفت‌وگوها طی این سال‌های اخیر است و آن هم اهمیت امر ملی در جریان این اتفاقات است.

فوتبال در ایران تبدیل به یک امر حیثیتی شده اما در ژاپن این‌گونه نیست و به‌عنوان امر سرگرمی تلقی می‌شود. ژاپن احتیاجی به این ندارد که از فوتبال برای احساس اقتدار ملی استفاده کند. کشورهای عربی هم فوتبال حیثیتی دارند و نگاه‌شان به آن سرگرمی نیست.

پیروزی ایران در بازی مقابل ژاپن در قالب امری که شاید برای مردم غیرقابل باور بود، خوشحال‌کننده بود اما این شادی جمعی یک نکته را نیز مورد توجه قرار می‌داد، اینکه در مدت زمان سال گذشته، همین شادی برای یک پیروزی نیز تبدیل به امر قبیحی شده بود که حتی برخی افراد در این فضا از شادی کردن، هراس داشتند.

پیروزی‌ها در مسابقات و بازی‌های جهانی، بهانه خوبی برای رقم خوردن شادی جمعی برای مردم یک جامعه است. در همین چهارچوب پیروزی ایران مقابل ژاپن نیز یکی از همین بهانه‌ها برای رقم خوردن شادی جمعی در جامعه ایرانی بود.