دومین روز از برگزاری سیزدهمین دوره از نمایشگاه اینوتکس درحالی برگزار شد که این نمایشگاه یکی از شلوغ‌ترین روزهای خود را پشت سر گذاشت و این خود نشان از درک بیشتر مردم از فناوری و ورود این حوزه به زندگی مردم دارد.

کشورهای مختلف هرساله بخشی از بودجه سالانه خود را به بخش تحقیق و توسعه (R&D) اختصاص می‌دهند که می‌تواند روند پژوهش و در ادامه آن، تولید و فناوری و درنتیجه اقتصاد یک کشور را رونق ببخشد.

​​​​​​​تحقیق و توسعه (R&D) اهمیت بالایی برای بخش‌های تجاری و کسب‌وکارها در کشورها دارد و مستلزم داشتن بدنه دانشی و علمی قدرتمندی است که درنهایت منجر به بهبود فرآیندهای علمی و فناورانه شده و بهره‌وری کشورها را در تولید علم و فناوری افزایش می‌دهد.

  مهاجرت گسترده نیروی انسانی به‌ویژه نیروی کار ماهر و متخصص یکی از مسائلی است که طی سال‌های اخیر دولت‌ها و سازمان‌های بین‌المللی را به چالش کشانده است.

یکی از مهم‌ترین اهداف اقتصادی کشورها، ایجاد شرایط لازم جهت افزایش تولید ناخالص داخلی و رشد اقتصادی است. ازجمله شرایط لازم جهت افزایش تولید و رشد اقتصادی، سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های اقتصادی است. سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های اقتصادی به‌طور کلی با افزایش بهره‌وری عوامل تولید، گسترش محدوده بازار، تعادل عرضه و تقاضا، ایجاد اثرات جانبی، ایجاد شرایط رقابتی بهتر و همچنین افزایش سطح رفاه باعث افزایش تولید و رشد اقتصادی می‌شوند.

برخلاف انتظارات و البته پیش‌بینی‌ها، اقتصاد کشور در سال 99 پس از 2 سال رشد منفی پی‌درپی، به ریل مثبت بازگشته و این می‌تواند نویدبخش روز‌های بهتری برای سال‌های آینده باشد. پیش‌بینی‌ها از سال تحریمی و کرونایی 99 مثبت نبود، اما گزارشی که بانک مرکزی در روز‌های اخیر منتشر کرده، نشان می‌دهد که تولید ناخالص داخلی کشور به قیمت پایه در سال 1399 به عدد 635 هزار میلیارد تومان رسیده که در مقایسه با سال گذشته خود (1398) رشد 3/6 درصدی را ثبت کرده است.

سهم آموزش‌وپرورش از تولید ناخالص داخلی در سال امضای برجام به 4.3 رسید ولی پس از آن با برقراری تحریم و وقوع بحران ارزی دوم، در چند سال اخیر این نسبت روند کاهشی به خود گرفته و در سال 98 به پایین‌ترین مقدار خود در طول تاریخ یعنی 2.3درصد رسیده است.

ظهور هوش مصنوعی و ورود آن به بخش بهداشت و درمان، انقلابی را در این بخش ایجاد کرد که تا حدی توانست کمبودها را جبران کند و گاهی حتی این کمبودها کمتر احساس شوند.

تولید ناخالص اقتصاد ایران بیش از 2500 هزار میلیاردتومان است و نسبت بدهی به تولید در ایران حدود 32.2 درصد است که به‌طور جزئی‌تر 30درصد از آن را بدهی داخلی و تنها دو درصد را بدهی خارجی (حدود 9 میلیارد دلار) تشکیل می‌دهد.