توافق ایران و چین
طرف مقابل در سطح اعلامی از این مواضع کوتاه نیامده و فرآیندی که قرار است در وین از سه‌شنبه شروع شود، یک فرآیند زمان‌بر خواهد بود و به‌نظر می‌رسد براساس آنچه دیپلمات‌های اروپایی بیان کردند، یک فرآیند دوماهه و مطول خواهد بود.
بدون محتوای جدی کلاب‌هاوس در موضوع مشارکت حتی در حد آهنگ‌های سالار عقیلی در روز انتخابات هم برای‌مان کار نمی‌کند. البته این تحلیل چیزی از ارزش بسیاری از سیاسیون اصولگرا کم نمی‌کند که نه محتوای انتخاباتی دارند نه حتی می‌توانند از ابزار فرمالی چون کلاب‌هاوس استفاده کنند.
با توافق ایران و چین فضایی برای ایران به وجود آمده که تا حدی بتواند تحریم‌ها را دور زده و امتیاز کمتری به آمریکا بدهد، لذا آن استراتژی آمریکا که قرار بود از زمان اوباما با ایران به توافق برسد اما ترامپ آن را قطع کرد، ظاهرا به بن بست خورده است.
طی همه این سال‌ها چین با درنظر گرفتن منافع خود شریک اول تجارت خارجی ما بوده است و با نگاهی غیرایدئولوژیک برای گسترش آن نیز تلاش کرده است. «سند جامع همکاری ایران و چین» شاید دریچه‌ای برای افزایش همکاری‌ها و انعقاد قراردادهای آتی باشد.
مدعیان وطن پرستی و مخالفان این توافق در شبکه‌های اجتماعی به این سوال جواب دهند که اگر این توافق با آمریکا بود نیز اینگونه فریاد وا ایرانا سرمی‌دادند؟
روزنامه دولتی ایران بعد از هفت سال به این نتیجه رسیده که توافق با شرق راهبردی، استراتژیک و ضرورت اقتصادی بوده و با انتشار گفت وگویی هایی به دفاع از قرارداد ایران با چین پرداخته است.
کارشناس مسائل بین‌الملل با اشاره به اقدامات احمدی‌نژاد و ارتباط دولت او با چین یادآور شد: «آقای احمدی‌نژاد که درحال حاضر از این موضوع سوءاستفاده می‌کند، در آن زمان یک قرارداد مفصل با چینی‌ها بر سر ۴۰میلیارد پول نفت که آنجا بود، بست که بسیار فاجعه‌آمیز بود.»
یادداشت