تحول‌خواهی
در این دو دهه اخیر نتیجه این خودباوری را در پیشرفت‌های علمی کشور می‌بینید، در ظرفیت‌های مختلفی که در کشور ایجادشده و حس اعتمادبه‌نفس و ما می‌توانیم است که شاهد هستید چه بروز و ظهورهایی داشته است. اینها بخشی از آن اقدام تحول‌ساز و تحول‌آفرینی است که حضرت امام(ره) داشتند و نشان دادند.
نوشتار حاضر کوشش دارد به‌اجمال با اشاره به ظرفیت‌های تحول‌خواهی در اندیشه نظری و سیره عملی امام، تمایز خصلت تحول‌خواهی او را با رویکردهای بدیل بیان کند. از رهگذر این تمایز مشخص می‌شود چرا در میان همه گفتارهای شیک و آوانگارد اصلاح‌گری و تحول‌خواهی، جامعه ایران به اندیشه و خط‌مشی «امام روح‌الله» اقبال نشان می‌دهد و مسیر او را برای تحول انتخاب می‌کند.
دولت یازدهم آمده بود با کدخدای جهان معامله کند و در همان گام اول، قدرت و سلطه او را پذیرفته بود، می‌خواست تا ۱۰۰ روز اول نشستن بر کرسی پاستور به پایان نرسیده با غرب و به‌طور ویژه آمریکا توافق کند. آنقدر شتاب داشت که حتی به گفته منتقدانش یک‌بار هم متن برجام را کامل نخواند.
عضو هیات‌علمی دانشکده حقوق و علوم‌سیاسی دانشگاه تهران گفت: اگر کمی بی‌محابا به سمت تحول برویم، خروجی آن استحاله خواهد بود و این نقطه‌ای است که درواقع فاصله روشنی با مضمون انقلاب اسلامی پیدا می‌کند. رهبر انقلاب اشاره کردند که تحول باید دارای نظام فکری روشنی باشد تا دچار التقاط نشویم لذا این تفاوت را کسانی که وارد این عرصه می‌شوند باید درک کنند.
گفتمان شدن ادبیات تحول به معنای انتخاب یک منظومه فکری جامع و غیر تک‌ساحتی که آزادی عدالت و کارآمدی، استقلال و... اجزای اصلی پیکربندی آن است و رسیدن به راه‌حل‌های عملی با کار تئوریک و عمیق در این گفتمان‌ها، راه عبور از انسداد‌طلبی در انتخاب‌های آینده سیاسی کشور است.
یادداشت