در دهه 60 که سایه جنگ ناخواسته‌ای بر سر کشورمان سنگینی می‌کرد، علاوه‌بر نیروهای مسلح و گروه‌های پشتیبانی که به‌طور مستقیم درگیر حوادث جنگ بودند و در مناطق جنگی حضور و تردد داشتند.

آقای لاجوردی شخصیتی تاریخ‌دان، تاریخ‌شناس و تاریخ‌نویس نبوده و حتی با تاریخ معاصر ایران هم چه قبل و چه بعد از انقلاب آشنایی نداشته است. ما از او آثاری در این عرصه نداریم جز چند مصاحبه که آن هم توجیه برنامه‌های دانشگاه هاروارد است.

مشاور تاریخ شفاهی حوزه هنری گفت:«درمورد مصاحبه اخیر آقای ظریف باید بگویم این قبیل اتفاقات و اظهارات اصلا در حوزه تاریخ شفاهی تعریف نمی‌شود. برخی دوست دارند آن را به یک ثبت تاریخی ربطش بدهند، درحالی‌که این مدل اظهارات نمی‌تواند از یک مصاحبه مطبوعاتی فراتر برود.

کارکرد تاریخ شفاهی بیش از آنکه برای اهالی سیاست باشد، امکانی برای افرادی است که دسترسی چندانی به ثبت رسانه‌ای خاطرات و تجربیات خود ندارند برای همین عمده داده‌هایی که درحوزه تاریخ شفاهی جهان ثبت می‌شوند در گستره ادبیات فولکور یا ثبت خاطره بازماندگان یک واقعه تاریخی قرار می‌گیرند.

دیگر کسی گفت‌وگوی ظریف و لیلاز را در قالب تاریخ شفاهی نمی‌بیند و طوری با موضوع برخورد شد که انگار صحبت‌های درگوشی و خصوصی وزیر با یکی از دوستانش لو رفته و اسرار کلان حکومتی فاش شده است؛ آن هم چیزهایی که خود ظریف و دولت ایران همیشه منکرش بوده‌اند یا مثلا مخفی می‌کرده‌اند، درحالی که چندان این‌طور نبود.