فیلم‌های خارجی تنها در شرایطی توانستند سهم قابل‌توجهی از گیشه‌های ایران را به‌دست بیاورند که به‌طورکلی سقف گیشه‌های ما بسیار پایین آمده بود.

شهرام اسدی: روز واقعه را همان سال 67 شروع کردم. مراحل مقدماتی تولید طولانی شد. فروردین 68 فیلمبرداری را شروع کردیم.

آخرین کارهایی که در این چند سال اخیر انجام دادم؛ یکی با مسعود جعفری‌جوزانی فیلمنامه‌ای به نام «بهشت تبهکاران» بود که به عبارتی بازنویسی کردم. دیگری با همکاری مرتضی فرشباف فیلمنامه‌ای نوشتیم در مورد زندگی سهراب شهید ثالث... .

جنجال‌های بسیاری بر سر پروانه نمایش فیلم‌ها به پا شده است و شخصیت‌های بسیاری در فضای مجازی یا مصاحبه‌های مطبوعاتی در نکوهش و ستایش شیوه‌های نظارت سخن گفته‌اند.

انتقاد صریح و مستقیم از نظام اقتصادی وطنی و الگوهای وابسته به آن در دستورکار بیضایی است، ردایی بلند که گاهی با بوق هجویه تبلیغات در رسانه تلویزیون از تریبون پستچی در بدنه اثر به‌مثابه قصه هدف قرار داده تا نقاط انفصالی متن شود و پیوستگی داستانی را مورد تشویشی بی‌هدف قرار دهد.

در علل ماندگاری «روز واقعه» سخن‌های بسیاری گفته شده است، اما پرتکرارترین دلیلی که از زبان افراد مختلف عنوان شده، فیلمنامه نکته‌سنجانه بهرام بیضایی بود؛ کارگردانی که نهضت ژرف‌اندیشانه او در دهه 50، به کام سینمادوستان خوش آمده بود و در دهه 60، به‌عنوان یکی از پیشقراولان سینمای معناگرا به فعالیت خود ادامه داد.

مجلس ضربت زدن یگانه‌ترین و مهم‌ترین اثری است که ترسیم مظلومیت حضرت امیر(ع) را از منظر انتقاد اجتماعی پی‌می‌گیرد و از این منظر، ارکان و اصحاب قدرت، جامعه و... را به ساحت نقد می‌کشاند.

اکنون پس از 26 سال با صراحتی تمام می‌توان اذعان کرد فیلم «روز واقعه» قله‌ای است رفیع و فتح نشده در عرصه نمایش و سینمایِ عاشورایی. اگرچه می‌توان آثار متعددی را در تاریخ تئاتر، سینما و تلویزیون نام برد.