قاب‌هایی از کودکان سینما و تلویزیون ایران که امروز تبدیل به بازیگران حرفه‌ای شده‌اند؛ از ترلان پروانه تا سینا مهراد و علی شادمان.

بازیگر سینما و تلویزیون به تصور غلطی که عده محدودی از سلبریتی‌ها نسبت به کلیت جامعه هنرپیشه‌ها ایجاد کرده‌اند، اشاره کرد و گفت: «در خیابان به هنرمندان می‌گویند، سلبریتی‌ها مالیات خود را پرداخت کنید. لازم است این تفکیک برای مردم جا بیفتد. سلبریتی‌هایی هستند که ثروتمند هستند ولی تعداد این افراد به یک درصد هم نمی‌رسد.

«تروکاژ» با هنر و هنرمند مخالف نیست، بلکه به‌دنبال مرزی است تا هنرمندان و بازیگران را از سلبریتی‌ها جداکند؛ ستاره‌هایی که صرفا به‌دنبال نفع‌های شخصی هستند که به‌نام جامعه هنری تمام می‌شود.

سریال «روزهای ابدی» از هشتم دی‌ماه و از شبکه یک سیما روی آنتن رفته است و تا الان واکنش‌های مثبت زیادی را در پی نداشته است. هرچند برای قضاوت درباره این سریال هنوز زود است و باید منتظر ماند و دید اما از روند ابتدایی یک سریال یا فیلم می‌توان درباره ادامه آن حدس

البته بخشی از این گفت‌وگوها در قسمت دوم این مستند منتشر می‌شود و بخش‌های بعدی حتما در مستندهای بعدی که در مسیر همین مستند قرار است ساخته شوند، قرار می‌گیرد.

فیلم سینمایی آب و آتش (1379) مجموعه‌ای از شذوذات و در زمان خود مورد انتقادهای شدید بوده است. خصوصا از این‌جهت که با وضع عمومی و اجتماعی جامعه ایرانی حتی جامعه امروز، تناسب ندارد و از پرده‌دری و بی‌پروایی کناره نگرفته است

مخاطبان تلویزیون نباید منتظر سریال پایتخت7 باشند و تیم سعید آقاخانی و بازیگران بومی با اضافه شدن اکبر عبدی قرار است نوروز 1400 میهمان ما باشند و ممکن است با فاصله کوتاهی و در ماه رمضان شاهد دستپخت مقدم و همکارانش باشیم.

در دیدگاه تقی‌زاده درحالی که منطقه و سرزمین مورد نظر در منابع مختلف به اران شهرت دارد، اتخاذ اسم «آذربایجان» ناشی از سوءنیت و سوءقصد دولت عثمانی است.

ما نسلی هستیم که هم نبودن پیاده‌روی اربعین را درک کردیم هم بودنش را و حالا هم دوباره با این شرایط اجباری محروم شدیم. در این پرونده، به‌سراغ اهالی فرهنگ و هنر رفتیم تا برایمان از روزها و خاطراتی بگویند که در راهپیمایی مسیر حسین(ع) داشتند.

بی‌عدالتی در حوزه تولید یک فیلم، پیش از آنکه در چرخه تولید و اکران خود را نشان دهد، در زمان بستن تیم تولیدی خود را نشان داده و متناسب با پیشرفت پروژه، اوج گرفته و شاخه‌بندی‌های دیگری را به خود می‌بیند.

حیف است هنرمندان محبوب و به نام و بعضاً کاربلد به قیمت رها شدن از گرفتاری مادی هنر خود را به حراج بگذارند و به جای آثار خوب سینمایی و تلویزیونی، در آگهی‌های بازرگانی حاضر شوند.

این شکل انتشار اطلاعات، بیش از آنکه موجب شفاف‌سازی باشد، باعث گنگی و پرسش‌های بیشتری می‌شود که هیچ‌نهادی همچون سازمان سینمایی نمی‌تواند به آنها پاسخ دهد.