بارورسازی
بارورسازی ابر‌ها و بارندگی مصنوعی یکی از راه‌های تقریباً جدید برای مقابله با خشکسالی است که مورد توجه بسیاری از کشور‌های جهان از جمله ایالات متحده قرار گرفته و مراکز علمی و دانشگاه‌های این کشور‌ها برای باروی ابر‌ها راهکار‌هایی ارائه داده‌اند.
در سال‌های اخیر و با وقوع خشکسالی‌های مکرر در کشور، هر از گاهی حرف از بارورسازی ابرها به میان می‌آید و گفته می‌شود که راه نجات کشور از خشکسالی و بازگشت روزهای بارانی پربرکت، بارورسازی ابرهاست. اما چقدر این گزاره‌ها واقعی است و اصلا تا چه حد بارورسازی ابرها کارایی کافی برای بارش باران دارند؟
بارش‌ها در سال‌های اخیر کاهش چشمگیری پیدا کرده و آلودگی هوا نیز به معضلی جدی تبدیل شده است. با نگاهی به اخباری که طی روزهای اخیر منتشر شده به‌راحتی می‌توان فهمید که امسال ایران چهارمین سال متوالی خشکسالی را تجربه می‌کند و میانگین بارندگی سالیانه که در استان تهران ۲۸۰ میلیمتر بوده در سال گذشته به ۱۹۰ میلیمتر رسیده است.
ایالات‌متحده آمریکا که برای چندین دهه روی پروژه‌های باروری ابرها در سطح وسیعی تحقیق انجام داده‌ است، از دهه۱۹۹۰ میلادی به‌بعد، ضمن آنکه سرمایه‌گذاری در این زمینه را به‌طور مشخص کاهش داده‌اند، در عین حال، استفاده از تکنولوژی باروری ابرها را از اولویت خود خارج کرده و حتی در خشکسالی‌های گسترده و شدیدی همچون خشکسالی اخیر در ایالت کالیفرنیا نیز به‌سراغ این تکنولوژی برای افزایش بارش‌ها نرفته‌اند.
دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند یکی از همان واحدهایی است که توانسته در سطح ملی حاضر شود و با تولید دستگاه شبیه‌ساز ابرها و تولید مواد بارورسازی نقش موثری در مقابله با خشکسالی‌های چند سال قبل ایفا کند.
روز گذشته فرید گلکار، رئیس مرکز ملی تحقیقات و مطالعات باروری ابرها از آغاز عملیات باروری ابرها تا دو هفته دیگر خبر داد.
یادداشت