ایمان عظیمی
با آغاز سال جدید میلادی، هزاران اثر منتشر شده در صف پیوستن به حوزه عمومی‌اند و مردم می‌توانند بدون هیچ مانعی از محصولات منتشر شده در سال ۱۹۲۹ استفاده کنند. اما عناوین مهم و قابل اعتنای این فهرست کدامند؟
پنج سال از زمان شهادت سردار ما می‌گذرد و هنوز یک فیلم بلند داستانی با حداقل استاندارد‌های لازم فنی و دراماتیک وجود ندارد که بتواند گوشه‌ای از کار را بگیرد و در جنگ میان روایت‌ها حرف حساب، مهم و قابل تأملی بزند!
ترک‌ها مشی مشخصی را دنبال می‌کنند که به آن‌ها اجازه فعالیت‌های انتحاری در عرصه نمادین را نمی‌دهد. البته همه این‌ها به پُرشدن یا عمیق‌تر شدن شکاف‌های دولتی میان دولت و ملت ایران بستگی خواهد داشت، ولی اوضاع به‌شکل عادی خود به همین منوال پیش خواهد رفت و اگر اتفاق خاصی نیفتد، تی.آر.تی هم به خاطره‌ها خواهد پیوست.
وضعیت سینما در حال حاضر به‌گونه‌ای پیش می‌رود که نمی‌توان چندان تصور روشنی به آن در آینده داشت چون هم نقش عامل انسانی در پروسه تولید آثار به‌مرور در حال کاهش است و هم تأکید بر داشتن قصه و روایت برخلاف گذشته دیگر محلی از اعراب ندارد.
فیلم‌های کمدی یکی پس از دیگری سانس‌های متعدد سالن‌های سینما را به خود اختصاص می‌دهند، درحالیکه آثار دیگری نظیر «علت مرگ نامعلوم»، «شبگرد»، «خائن‌کُشی»، «عزیز»، «در آغوش درخت»، «برف آخر» و... فارغ از خوب بودن یا بد بودنشان تقریبا هیچ سهمی از اکران ندارند و در گیرودار مناسبات قبیله‌ای موجود در ساختار فشل فرهنگی گم‌وگور می‌شوند.
به‌تازگی «کریستوفر نولان» و همسرش «اما توماس» در محضر پادشاه بریتانیا حاضر شدند تا افتخار دریافت لقبِ sir از فرزند ملکه الیزابت دوم را از دست ندهند. فرایند اعطای این لقب به افراد سرشناس، رویکر ثابت پادشاهی بریتانیاست ولی مشکل از جایی شروع می‌شود که علاقه‌مندان به هنر غرب با همین شکل از صحنه‌پردازی و ارتزاق هنر از سیاست در ایران یا هرجایی از جهان غیر از مغرب‌زمین مخالفند.
صرف بودجه‌های دولتی برای ایجاد و راه‌اندازی شبکه‌های خارجی‌زبان از طرف ما تا این لحظه حامل چه دستاوردی برای حوزه تمدنی ایران بوده است؟ آیا ما به واسطه فرهنگ و زبان مشترک با کشورهای افغانستان و تاجیکستان توانسته‌ایم جای امنی در میان خانواده‌های تاجیک و افغان براساس منافع ملی خود به دست بیاوریم؟ یا حتی با ساخت برنامه‌های سرگرم‌کننده در زمینه تاریخ اسلام، نگاه شیعیان و حتی اهل تسنن را به محتوای فرهنگی ایرانی جلب کنیم؟
مدیران مرتبط با امور فرهنگی، بالاخص آن‌هایی که فرمان مدیریت سینما و شبکه نمایش خانگی را در دست گرفته‌اند باید این نکته را مدنظر قرار دهند که افزایش قیمت بلیت باید به بالا رفتن سطح کیفی فیلم‌ها و تولیدات هنری تمام شود، نه اینکه این فرایند به‌شکلی متناقض‌نما روند صعودی و پرترافیک آثار بد را به‌وجود بیاورد.
«تهران»، «لولیتاخوانی در تهران»، «هوم‌لند»، «تاتامی»، «بدون دخترم هرگز»، «دانه انجیر معابد» و الخ با دست گذاشتن و تأکید بر مشکلات و موانع ساختاری ما و همچنین برجسته کردن آن‌ها نه‌تنها درصدد بی‌نیاز کردن نگاه افکارعمومی از تولیدات تلویزیونی و سینمایی داخل برآمده‌اند، بلکه بسیاری از اقدامات شوم دولت‌های سفارش‌دهنده را به اموری عادی تقلیل می‌دهند تا بدین واسطه بتوانند نقشه‌های راهبردی خود را بدون هیچ مزاحمتی عملی کنند.
کارگردان مستند «هنرستان» می‌گوید؛ مسائل اجتماعی و بحث آموزش برایم بسیار مهم هستند. من به دنبال جایی بودم که بتوانم به شکلی دراماتیک‌ به مسئله طبقه پایین و وضعیت نوجوانان در اجتماع بپردازم. به همین دلیل هنرستان «راهیان قدس» واقع در چهارراه سیروس را انتخاب کردم.
اکنون که در ایام فاطمیه به‌سر می‌بریم به معرفی و مرور آثار مرتبط با سیره عملی حضرت فاطمه زهرا(س) در قالب کتاب و مقاله، فیلم‌های سینمایی و تصنیف قطعات موسیقی می‌پردازیم.
محمد حمیدی‌مقدم، دبیر جشنواره سینماحقیقت عنوان کرد امسال ۶۵ فیلم در بخش مسابقه ملی سینمای ایران حضور دارند که از این میزان تنها ۱۶ فیلم متعلق به بخش خصوصی هستند.
 سیر تاریخی موسیقی پاپیولار ایران در طول۵۰ سال اخیر هم ما نشان می‌دهد که «شمایل‌ها» معمولا از طوفان‌ها و پستی و بلندی‌هایی که ممکن است زیست هنری‌شان را تحت تاثیر قرار دهد جان سالم به دربرده‌اند و همچنان پرفروش و پرشنونده باقی مانده‌اند اما این اتفاق خوشایند معمولا برای دیگران رقم نمی‌خورد و صدای آن‌ها پس از چند صباح برای مخاطبان موسیقی تکراری و خسته‌کننده می‌شود.
سیاستمداران آمریکایی از لیبرال گرفته تا نئومحافظه‌کاران مدعی مسیحیت درگیر انواع و اقسام انحرافات جنسی، مالی و اخلاقی‌اند و این خود را در اعضای دولتِ جدید این کشور هم نشان می‌دهد. در تازه‌ترین نمونه «مت گائتز» قرار دارد که نامزدی‌اش در پُست دادستانی کل آمریکا در پی اتهامات مربوط به مسائل جنسی و غیراخلاقی پس گرفته شد.
مینی سریال پنگوئن در نظر اول، دنباله‌ای بر نسخه مت ریوز از «بتمن» است اما چندان شباهتی به دنیای کامیک‌بوک‌ها ندارد و ماجرای پنگوئن نه‌چندان جذاب ولی قدرت‌طلبش را در زمین دیگری پیش می‌بَرد.
1 2 3 4... 8
یادداشت
موساد در ایتا؟ مصطفی غنی‌زاده پژوهشگر علوم سیاسی