ایدئولوژی
بهروز افخمی در گفت‌و‌گو با ویژه‌نامه «فرهیختگان» گفت: ایدئولوژی با ذات سینما جور درنمی‌آید.
با تغییر شیوه استعمار از سنتی به نوین، انگار بستر برای شکل‌گیری موجودیتی که الان به اسم رژیم اسرائیل می‌شناسیم، فراهم شد. انگار که آن تکه‌پاره‌های خط‌کشی شده سرزمین‌های عرب، کرد و ترک‌نشین عثمانی نیاز به پایگاهی برای دیده‌بانی و کنترل نیاز دارند.
هنگامی که کلیپ معروف صادق بوقی منتشر شد، یکی از مباحث پر‌تکرار تاکید بر اصالت زندگی روزمره بر سیاست یا ایدئولوژی را در بر ‌می‌گرفت.
ایدئولوژی یکی از پرمناقشه‌ترین اصطلاحات و تعابیری است که در چند دهه گذشته در محافل دانشگاهی و رسانه‌ای به‌عنوان ابزاری برای برچسب‌زنی به رقیبان، مخالفان و منتقدان به کار می‌رود. برای ایدئولوژی معانی و تفاسیر بسیاری مطرح شده است.
معترضان الان یک درد را آوردند در چشم من و می‌گویند ببین. قدرت حرف زدن من امروز از همان معترض است و اگر الان داریم حرف می‌زنیم به خاطر آن آدم است که به خیابان آمده است و اگر نمی‌آمدند همه نشسته بودیم و می‌گفتیم الحمدلله آقای رئیسی هم ناهار می‌دهد و همه‌چیز هم خوب است.
مطالعه کتاب خروج، اعتراض و دولت درمورد مهاجرت و خروج نخبگان از کشور چشم‌انداز مناسبی ارائه می کند.
«ایدئولوژی» و «اتوپیا» دو چهره متفاوت از تخیل اجتماعی هستند. ریکور معتقد بود که کارکرد تخیل اجتماعی وارونه کردن و سرپوش گذاشتن بر واقعیت اجتماعی است. این دو پدیده تاثیری عمیق بر چگونگی تعریف ما از شرایط خویش در موقعیت تاریخی خاص خودمان دارد.
اظهار اقوالی مانند قول شریعتی در خصومت با فیلسوفان در چنین جامعه‌ای نه‌تنها هیچ شهامت و جراتی لازم ندارد بلکه بسیار سهل است. در جامعه‌ای که فلسفه این‌ همه دشمن دارد و فیلسوفان در طول تاریخش همواره منزوی یا در تبعید و خانه به‌دوش بوده‌اند‌ و بیشتر مولفان و محدثان و فقیهان و شاعران متدین مخالف فلسفه بوده‌اند، جمله شریعتی حرفی تازه نیست.
سلبریتی برای ایجاد ارزش‌افزوده بیشتر، مجبور است به هر نحوی خود را در مرکز توجه مردم قرار دهد و در این راه محدودیت‌های اخلاقی بسیاری توسط سلبریتی‌ها زیرپا گذاشته شده است.
فضای کنونی فضای بحران قدرت هژمون است یعنی آمریکا در یک فضای بحرانی قرار گرفته است که این فضای بحرانی آمریکا را در یک وضعیت‌گذار -یا درون همان قدرت هژمون یا در سطح جهانی‌اش- قرار می‌دهد. شکل ظاهری‌اش تغییر قدرت از جمهوری‌خواهان به بایدن است اما بحران‌های داخلی‌اش که محصول لیبرال دموکراسی است، دارد [لیبرال دموکراسی] آمریکا را از صادراتی‌ بودن می‌اندازد و به نوعی [به ایدئولوژی آمریکایی] خدشه وارد می‌کند.
ایران انقلابی در آستانه گام دوم خویش است؛ آنها کارگزاران این زیست جدید را زدند تا مانع از حرکتش شوند یا آن را کند کنند و این‌گونه نخواهد شد به فضل حق. چون سردار بزرگ و عزیزمان در مقیاسی جهانی و شهید دانشمندمان در عرصه‌ای ملی، توانسته‌اند مبدع ابزار و ایجادکننده فناوری‌های نرم و سختی باشند که زیرساخت‌های ترقی و تقویت عظمت ایران را فراهم آورد.
برای مطالعه متن طباطبایی و ارجاعات آن، به بررسی اساسی‌ترین نقدهای طباطبایی به داوری‌اردکانی خواهیم پرداخت و سعی خواهیم کرد در جریان بحث و از لابه‌لای سخن طباطبایی، به باطن و «غرض مقدم» سخن او نیز پی‌بریم.
جامعه مهدوی و مقتضای ظهور همواره محیط بر ما است. تنها کافی است ما (جامعه دینی) رشد کرده و خود را وارد آن کنیم. و این امر محقق نمی‌شود جز با درک حقیقت ابتلائات الهی، که همان درک فقر و احتیاج ذاتی ما است. اگر این امر محقق شد، یعنی ظهور تحقق یافته است.
رسانه‌ای که جرات نکند مخاطبش را در معرض شنیدن ایده مخالف آن هم مخالف جدی قرار بدهد اتوماتیک‌وار چنین مخاطبی خلق می‌کند و احتمالا هم خوشحال است.
یادداشت