انیمیشن سازی
یکی از بزرگترین مقاصد انیمیشن آمریکاست و تقاضا برای انیماتور در سراسر این کشور در حال افزایش است.
فرآیند شکل‌گیری، ساخت و خلق انیمیشن یک فرآیند جمعی و استودیویی است و تقریبا همه مراحل آن با مشارکت و نظر جمع و در ساختار و ساز‌وکار استودیو انجام می‌شود.
در دهه ۶۰ و پس از آن دهه ۷۰، سینمای کودک ایران رونق چشمگیری داشت. این آثار به دو دسته تقسیم می‌شدند؛ گروه اول آثاری که با موضوع کودک ساخته شده بودند و سبک هنری داشتند اما مخاطب‌شان کودک نبود.
این جای خوشحالی دارد که صنعت انیمیشن‌سازی یا پویانمایی ما رشد خلاقانه‌ای را طی می‌کند. حالا می‌توان به جرات گفت که انیمیشن‌های ایرانی صرفا نقاشی متحرک ساده نیست.
این موضوع که انیمیشن ایران نزدیک به هفت دهه سابقه دارد را تقریبا همه می‌دانند، همه! این موضوع هم اظهرمن‌الشمس است که بخش عمده‌ای از ترغیب نسل جدید علاقه‌مندان و فعالان انیمیشن را مدیون داداش سیا و داوود خطر بهرام عظیمی هستیم. نام‌های نورالدین زرین‌کلک و مرتضی ممیز و اسفندیار احمدیه و علی‌اکبر صادقی و مهین جواهریان و خیلی از بزرگان دیگر را هم نمی‌توانیم فراموش کنیم.
 «لوپتو» انیمیشنی شاد و مفرح و خانوادگی است. این انیمیشن بلند سینمایی سعی کرده است تا با زبان طنز و به شکلی موزیکال برای مخاطبان کودک و نوجوان و البته خانواده‌های آنها ایجاد جذابیت کند. 
رویداد «رویازی» با هدف ایجاد فرصت برای سرمایه‌گذاری در صنعت انیمیشن، توسط حوزه هنری و از سال ۱۳۹۷ فعالیت خود را آغاز کرد.
یادداشت