شیوه خاص برای به‌تصویرکشیدن چشم‌ها، از دیزنی به عاریت گرفته شده است. به شاهزاده خانم‌های دیزنی نگاه کنید. به چشمان حیوانات سفیدبرفی و خود سفیدبرفی نگاه کنید. آنها در مقایسه با چشمان حیوانات واقعی، غول‌پیکر هستند. سفیدبرفی و سیندرلا در مقایسه با تصاویر و انیمیشن‌های دیگر، چشمان درشتی دارند. ژاپنی‌ها آن را کپی کرده و کامل می‌کنند.

انیمه پدیده بزرگ قرن بیستم است و ما اکنون از میراث آن لذت می‌بریم. این موضوع نیاز به توضیح و تأمل جامع دارد. انیمه واقعا بی‌نظیر است و مدرسه ملی انیمیشن ژاپنی که بر کل منطقه آسیا تاثیر گذاشته است. 

کشوری که در آسیا سردمدار پیشرفت تکنولوژی است. کشوری که توانست با سرعت باورنکردنی، از سنت‌های خود بگذرد و پا به عرصه تکنولوژی و تمدن بگذارد. کشوری که هم‌اکنون با کشورهای اروپایی مقایسه می‌شود و تقریبا در تکنولوژی رقیبی در آسیا ندارد. این کشور که با چنان سرعت غیرقابل‌باوری، از ژاپن سامورایی‌ها و یاکوزاهای خشن جنگ‌طلب به ژاپنی کاملا لطیف و صلح‌طلب و بی‌طرف تبدیل شده.

از انیمه‌هایی که سوژه آن راجع‌به ‌‌تاریخ و فرهنگ پارسی‌ها یا ایرانیان است، می‌توان به‌‌انیمه ارسلان سنکای اشاره کرد. نمی‌توان با قاطعیت گفت که هدف از ساخت این انیمه با ایده تاریخ و فرهنگ ایران، تحریف و از روی نیتی پلید بوده، اما با توجه به‌‌ حرف‌های نویسنده این داستان، ایده نوشتن داستانی به‌‌نام ارسلان سنکای چیزی جز علاقه شخصی او به ‌‌تاریخ و فرهنگ ایران نبوده، هرچند به‌‌طور ناخودآگاه آن را از چشم‌اندازی ژاپنی دیده است.

در روزگاری که خواننده‌های کره‌ای، بازیگران ترکیه‌‌ای و فیلم‌های هالیوودی محتوای اصلی شبکه‌های اجتماعی ایرانی را تشکیل می‌دهد، بخشی از نوجوانان و جوانان ایرانی، خود را با انیمه‌های ژاپنی سرگرم می‌کنند.

در هر جایی از جهان نگاه بیندازید، اوتاکوها (otaku) درحال فعالیت و قدرت‌نمایی هستند. انیمه به بزرگ‌ترین سلاح فرهنگی ژاپن تبدیل شده که حتی توانست انتقام شکست سخت این کشور از آمریکا را بگیرد.