انیماتورهای ایرانی
درمقایسه با ده، پانزده سال قبل‌تر و برپایه تسلطی که نسل‌های جدید بر حوزه‌های فناورانه یافته‌اند، استقبال جوانان و نوجوانان برای ساخت انیمیشن به‌طور فزاینده‌ای درحال رشد است، این مسیر رشد وقتی از رهگذر استودیوها و ساخت آثار حرفه‌ای عبور کرده و می‌کند، منجربه تربیت اعجوبه‌هایی شده که در هم‌افزایی‌های کار جمعی، کارهایی می‌کنند که تا همین چندسال پیش هم، کمتر باورمان می‌شد یک روز به چنین حدی از توانمندی دست یابیم.
کم‌کم که اینترنت گسترده‌تر شد کیفیت بچه‌های انیمیشن در ایران بالاتر رفت و خود اینترنت امکان ارتباط به‌وجود آورد و لازم نبود ژاپن بروید و انیمیشن کار کنید، بلکه از همین جا می‌توانستید با ژاپنی‌ها و اروپایی‌ها ارتباط برقرار کنید و کم‌کم دلار افزایش یافت و قیمت دلار و ریال زیاد شد، درنتیجه قیمت به‌صرفه شد.
اگر انیمیشــن در کشورهای دیگر توسط شرکت‌ها و کمپانی‌های بزرگ ساخته و توزیع می‌شوند در کشور ما اما این مراکز دولتی و نیمه‌دولتی هستند که با تکیه بر یک بودجه مصوب سراغ یک موضوع خاص می‌روند و پخش انیمیشن برایشان مهم‌تر از درآمدزایی‌اش است. در سپهر هنری ما این جا افتاده که انیمیشن یک اثر پرهزینه و کم‌سودده است و نگاهی به آمار تولیدات و فروش آنها، متاسفانه این نکته را تایید می‌کند و باید برای این مشکل راهی پیدا کرد.
یادداشت