مجمع جهانی بیداری اسلامی در پی محکومیت حادثه کابل با صدور بیانیه‌ای اعلام کرد: دست پرورده‌های آمریکا همواره عامل ناامنی و به خاک و خون کشیده شدن ملت مظلوم این کشور و دیگر کشورهای اسلامی در منطقه بوده و هستند.

قوم هزاره به خاطر پیشینه غیرسیاسی و کمتر نظامی‌اش و مهاجرت مردم به کشورهای مختلف ازجمله ایران و تلاش برای کسب علوم مختلف، صبغه علمی بالاتری یافته است. این مساله نفرت‌های مذهبی و قومی نیز تولید کرده است که منجر شده تا مجموع این ‌انگیزه‌ها مکاتب مختلف شیعیان ازجمله کورس موعود، کورس کوثر و مکتب سیدالشهدا را مورد هدف قرار دهند.

این چه‌طور انقلابی‌گری است که این همه دختر نوجوان به خون‌خفته خون‌به‌دلش نمی‌کند؟ و این چه مسلمانی است که برای ابراز همدردی و داغدار شدن نگاهش به مرزهاست؟ و این چه مدل همسایه‌دوستی است که برای حادثه بیروت می‌جنبد، اما برای کابل ککش نمی‌گزد؟

قرمز شده دیوار و درِ مسجدِ این شهر/ خون می‌چکد از حنجره‌ سبزِ اذان‌ها/ بر بامِ فلک نیست مگر طائرِ فریاد/ از خاک نخیزد مگر آواز فغان‌ها/ پرسید که این شهر که گفتید، کجا هست؟ جایی که به پیری نرسیدند جوان‌ها

حال همه ما خوب است. به‌جز برادران و خواهرانی که به ناحق و بی‌گناه جان می‌دهند. حال همه ما خوب است، به‌جز همه ماهایی که در این سرزمین نفس می‌کشیم. ما بی‌حد و مرز این جغرافیا را دوست داریم، کاش یکی بفهمد. کاش بفهمند، حال‌مان خوب است، ولی دل‌مان خون.

در خون نشست روسری دختران‌مان/ رخساره‌گان قرص قمر را گریستیم/ بعد از تو روزگار همانی که بود، ماند/ هر سال ما قضا و قدر را گریستیم/ بعد از تو نیز مثل خودت عاصی عزیز! «شب را گریستیم، سحر را گریستیم»

همین چندوقت پیش بود که در دانشگاه کابل انفجاری رخ داد و جمع زیادی از دانشجویان به شهادت رسیدند. حالا هم این اتفاق در نزدیکی یک مدرسه دخترانه افتاد و دوباره خانواده‌هایی عزادار فرزندان‌شان. بازهم تلخی‌ها بعد از انفجار شروع شد؛ آنجایی‌که خانواده‌ها در خیابان به‌دنبال سرنخی از فرزندشان بودند...