حالا، پس از گذشت هیجانات و حاشیه‌های روزهای جشنواره، می‌توان با دقت بیشتری عملکرد ارگان‌های دولتی و حاکمیتی حاضر در فجر را ارزیابی کرد.

حالا پخش «دادستان» درست بعد از «روزهای ابدی» شمقدری می‌تواند زنگ پایان نسلی از فیلمسازان انقلاب باشد که دیگر جز هدر دادن بودجه و مضحکه کردن موضوعات مهم‌ کار دیگری از دست‌شان ساخته نیست.‌

در «شیشلیک» مردم مشتی گوسفند هستند. عده‌ای بی‌شعور که با دم‌دستی‌ترین شکل ممکن قابل‌مدیریتند. گوش‌شان به فرمان حاکمیت است و مثل حیوان زندگی می‌کنند. بیگاری می‌کشند بدون توقع دستمزد. غذا نمی‌خورند و به آن افتخار می‌کنند و حتی آمدن نام شیشلیک تهاجم به اعتقادات‌شان به حساب می‌آید.

ما می‌خواستیم سریال«نجلا» محتوا داشته باشد و محتوا برای ما مهم بود ولی می‌خواستیم محتوا در دل قصه بیان شود و حرف تبدیل به شعار نشود. قصه برای ما مهم بود.

ماکان‌بند و هوروش بند و ایوا‌ن‌بند و .... مورد تبلیغ تلویزیون جمهوری اسلامی همان میزان خطرناک هستند که ساسی‌مانکن.

روز بلوا فیلمی است که حتما در بین 4، 5 فیلم مهم جشنواره امسال قرار می‌گیرد. فیلمی به دور از شابلون و کلیشه مرسوم «فیلم اجتماعی» در ایران که نمایش توالی مصیبت است پر از شعارهای سطحی.

«خروج» شبیه هیچ فیلمی از حاتمی‌کیا نیست؛ یعنی نباید منتظر دیدن کلیشه‌ها و موتیف‌های ثابت آثار او در «خروج» باشید.

عمده تلقی که درمورد نظرات «مجمع نویسندگان و منتقدان سینمای انقلاب» مطرح می‌شود این است که نگاه‌شان به آثار سینمایی محتوا زده است. البته در گفت‌وگویی که با سه تن از اعضای این مجمع داشتیم با این موضوع مخالفت کردند