الداغی
شهید حمیدرضا الداغی ساعت ۲۱ روز هشتم اردیبهشت در یکی از معابر شهری سبزوار به‌منظور دفاع از همشهریان خود از سوی چند جوان به شدت مورد اصابت ضربات سلاح سرد قرار گرفت و به فیض شهادت نائل آمد.
یک روز بعد از تجمع چندپاره براندازها بعد از فروپاشی اتحاد همبستگی‌شان بود که تصاویری از جوانی منتشر شد که در سبزوار برای نجات یک دختر جوان با چند نفر درگیر می‌شود و دو نفر همزمان از جلو و پشت سر به او چاقو می‌زنند و به شهادت می‌رسد.
چهارشنبه ۶ اردیبهشت‌ماه، خبری با کلیدواژه «حمله به یک طلبه در بلوار مرزداران تهران» روی خروجی رسانه‌ها قرار گرفت. خبر تکمیل شد و تحلیل‌های پسین‌ آن هم در رسانه‌ها منتشر شد.
حجت‌الاسلام والمسلمین محسن قنبریان با انتشار ویدئوی شهادت حمیدرضا الداغی جوان خوش‌غیرت سبزواری در صفحه تلگرامی خود یادداشت‌های کوتاهی در موضوع امر به معروف و نهی از منکر نوشته است. آنچه می‌خوانید دو یادداشت از این پژوهشگر دینی است و بخشی از مصاحبه او در واکنش به اظهارات فردی که با عنوان حقوقدان شهادت الداغی را نفله شدن تعبیر کرده است. 
ما غمگین و خشمگین تصاویری هستیم که روبه‌روی چشم‌مان سینه و پهلوی یک جوانمرد را شکافتند اما افتخار می‌کنیم در روزگار خود قهرمانی را دیدیم که نسبت به رنج و ظلم به دیگری بی‌تفاوت نبود و سینه سپر کرد برای دفاع از شرافت. شهید حمیدرضا الداغی نمونه روشنی است برای باز شدن چشم‌هایمان و بی‌تفاوت نبودن نسبت به اتفاقات پیرامون‌مان. 
شامگاه دهم اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۲، حمیدرضا الداغی که یک جوان خوش‌تیپ و تحصیلکرده سبزواری بود، دید که چند نفر از اراذل بی‌سر و پا مزاحم دخترانی جوان شده‌اند و وقتی برای رهاندن آن خانم‌ها جلو رفت، از پشت چاقو خورد و شهید شد.
حسن برهانی که اخلاق را در پای کینه‌‌‌‌جویی‌ نفله‌ کرده، نه می‌تواند این نیکویی را ببیند و نه آن زیبایی را درک کند. اینجاست که نه حقوق‌خوانی به کار می‌آید و نه دانشگاهی بودن. آدمی باید اولا انسان باشد و اخلاقی عمل کند تا حقیقت و زیبایی را هم بتواند آن‌گونه که هست، درک کند. در غیر این صورت هر دو برای او پوشیده می‌ماند. 
یادداشت