از سال‌ها قبل لیبرال‌های وطنی به اردوغان می‌گویند او دیکتاتور است و اخیرا هم به جهت بحران شدید مالی در ترکیه او را یک مانع بر سر راه توسعه ترکیه می‌دانند.

یکی از شرایطی که دولتمردان ترکیه جهت دریافت تابعیت این کشور برای خارجی‌ها تعیین کرده‌اند، تاسیس شرکت و استخدام نیروی کار ترکیه در این شرکت‌ها بوده است.

ضرورت بهبود وضعیت مالیاتی کشور با توجه به نیاز به درآمدهای جایگزین نفت و افزایش ظرفیت مالیاتی کشور و تامین حداقل هزینه‌های جاری دولت از طریق مالیات مورد تاکید اقتصاددانان است.

هنوز خیلی زود است که بگوییم کاهش ارزش لیر ترکیه ادامه خواهد داشت یا خیر، اما احتمال تلاطم بیشتر در ماه‌های آینده وجود دارد. اصرار اردوغان بر کاهش بیشتر نرخ بهره و از دست دادن اعتماد مصرف‌کننده به سیاست‌های اقتصادی او، عوامل اصلی کاهش ارزش هستند.

ترکیه 27میلیون نفر شاغل دارد که 4میلیون نفر از شاغلان در کشور ما بیشتر است و نرخ بیکاری هر دو حدود 10درصد و برابر است. دوم؛ تولید ناخالص داخلی هر دو کشور تقریبا برابر است. هر دو کشور در سال‌های 1993 تا 2012 پابه‌پای یکدیگر بالا رفته و در سال 2012 درآمد سرانه ترکیه 11هزار دلار و ایران حدود 8هزار دلار بوده است. دهه نود اما دهه عقب‌افتادگی اقتصاد ایران بوده؛ چراکه تولید سرانه ترکیه در پایان سال 2020 تقریبا 8هزار و 500 دلار و تولید سرانه ایران به 2 هزار و 200 دلار تقلیل یافته است.