ائتلاف سیاسی یک تاکتیک است. تاکتیک‌ها گاهی کار می‌کنند گاهی نه. ائتلاف یک ارزش نسبی است، نه شر مطلق است نه خیر مطلق. یک امر عقلی است که بسته به شواهد و اهداف می‌توان از آن استفاده کرد.

فقط دو روز دیگر تا آغاز زمان رسمی ثبت‌نام داوطلبان انتخابات ریاست‌جمهوری در وزارت کشور باقی مانده است. در این مدت اما گمانه‌زنی‌های ضدونقیضی درمورد چگونگی حضور داوطلبان اصولگرا در انتخابات مطرح شده است.

زنگ خطرها در مورد کاهش مشارکت را به صدا درآمده است. امری که نشان می‌دهد حالا باید خیلی جدی‌تر از گذشته علل کاهش مشارکت را واکاوی کرد و برای از میان بردن نارضایتی‌های ناشی از افزایش میزان کاهش مشارکت باید اقدام جدی انجام داد.

در میان احزاب اصولگرا بحث‌ها پیرامون انتشار لیست ادامه دارد و این گزاره که با چند لیست در انتخابات مجلس دوازدهم از درون جبهه اصولگرایی مواجه خواهیم شد، قوت گرفته است. تا اینجا شورای وحدت اسامی لیست خود را اعلام کرده است. ائتلاف امنا نیز نهایتا تا امروز یا فردا لیست نهایی را منتشر خواهد کرد با این همه هنوز صحبتی درباره سرلیست امنا نشده است.

امنا، مبنا، شانا، جمنا، اسم‌های مخففی که در شب و روزهای نزدیک به انتخابات مجلس، بیشتر از درون جناح اصولگرایی بیرون می‌آید و اعضای آن از انتشار لیست اجماعی خبر می‌دهند و بعد از گذر انتخابات مجلس آن دوره هم این اجماع‌ها به طور کلی محو می‌شود، تا در برگزاری انتخابات‌ها در دور بعدی مجلس با اسامی جدیدی در انتخابات حضور پیدا کنند. در این دوره نیز اجماع‌هایی تحت عنوان مبنا و امنا بار دیگر در فضای سیاسی کشور مورد توجه قرار گرفته است.

در چند روز اخیر به‌واسطه بیانیه 110 نفر از اصلاح‌طلبان، تنور انتخابات کمی گرم تر شد. آنچنان‌که امضاکنندگان نامه نوشته‌اند آنها موافق مشارکت در انتخابات هستند و کناره‌گیری از آن را خلاف مصالح ملی می‌دانند. چون در روزهای اخیر مواضع تحلیلی روشنی درخصوص این نامه در «فرهیختگان» منتشر کردیم، علی‌الحساب از آن نامه و نتایجش عبور می‌کنیم. اما آن سوی سیاست در جمع نیروهایی از فعالان سیاسی ایران که به اصولگرایی معروف هستند، چه خبر است؟

تجمع جدید انتخاباتی نیروهای انقلابی این بار با نام «مبنا» در ماه‌های منتهی به انتخابات برگزار شده است. پنجشنبه 4آبان ماه، مبنایی‌ها آغاز فعالیت انتخاباتی خود را رسما کلید زدند تا در چند ماه باقی‌مانده به انتخابات اسفند از ضرورت وحدت نیروهای انقلاب برای انتخابات مجلس صحبت کنند.

همه کسانی که دارند تلاش می‌کنند چه براندازند، چه غیر براندازند یا با هر روشی می‌خواهند کار بکنند، من جلوی آنها و مخالف آنها نیستم.

حزب جمهوری اسلامی نخستین و تنها تجربه موفق تحزب‌گرایی مبتنی‌بر قدرت مردم در 4دهه گذشته است. بعد از انحلال این حزب در سال1366، سایر احزابی که طی این سال‌ها با دریافت مجوز رسمی از وزارت کشور اعلام موجودیت کردند به‌جز مواردی محدود و آن‌هم در زمانی خاص و موقت، هیچ‌کدام نتوانستند به پشتوانه مردمی قوی دست پیدا کنند.

باتوجه به شرایط فعلی کشور و استراتژیک بودن شهر تهران، انتخاب صحیح شهردار توسط منتخبان شورای شهر اهمیت بسیار بالایی دارد. در اهمیت این انتخاب همین بس که شهردار آینده تهران می‌تواند آینده جریان اصولگرایی را در انتخابات مجلس شورای اسلامی که دو سال دیگر برگزار می‌شود، دستخوش تغییرات کند.

ابتدا احزاب اصلاح‌طلب دورهم جمع‌شده و با محوریت خاتمی یک شورای هماهنگی تشکیل دادند. این شورا نیز تصمیم به ایجاد نهاد اجماع‌ساز برای حضور در انتخابات گرفت، بنابراین کار احزاب در این نهاد صرفا سیاسی است نه ایدئولوژیک. با توجه به شرایط رخ‌داده نیز اکثر اصلاح‌طلبان تصمیم گرفتند در همین راستا با [بخشی از] افکار عمومی در انتخابات شرکت نکنند.

سیزدهمین اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ریاست‌جمهوری ایران در خرداد ﺳﺎل 1400 برگزار ﺷﺪ و از ﺟﻬﺎت ﻣﺨﺘﻠﻒ اﻫﻤﻴﺖ داﺷﺖ. اوﻻ، پس از گذشت بیش از 4 سال برای مردم فرصتی برای تغییر مسیر کشور به وجود آمد؛ ﺛﺎﻧﻴﺎ، آن‌طرف دنیا یعنی در آمریکا فردی روی کار آمده است که در شعار اعلام می‌کند که کاملا مخالف سیاست‌های ترامپ عمل خواهد کرد و این موضوع بسیاری از سیاستمداران و بسیاری از مردم را چشم‌انتظار توافقات جدید با غرب کرده است. ﺛﺎﻟﺜﺎ، رسانه‌های بیگانه با توجه به ناراحتی عمومی از وضعیت معیشت، تعداد مرگ‌ومیر ناشی از کرونا در تلاش بودند تا مردم را از رای دادن منصرف و ناامید از آینده سیاسی کشور کنند.

وقتی در جریان اصلاح‌طلبی این باور به وجود آمد که برخی می‌خواهند نهادهای حاکمیتی را یک‌دست کنند و به همین دلیل رای دادن دیگر فایده‌ای ندارد، بنابراین نسبت به شورای شهر نیز همین حس به وجود آمد و درواقع مردم را ناامید کردند.

انتخابات ریاست‌جمهوری و شوراهای شهر ایران نشان داد که مردم ایران همانند مردم اروپا یا شبیه آمریکایی‌ها یعنی براساس تعلقات حزبی رای نمی‌دهند.

نیاز است مدیریت شهری نسبت به 49 درصد اجاره‌نشینی شهر مسئولیت قبول کند. این 49 درصد جمعیت اصلی هستند که اجاره خانه آنها با درآمد آنها نزدیک به هم است. مدیریت شهر مسئول تنظیم کردن اجاره خانه است. نباید اجازه داده شود اجاره خانه در این شهر به دلار و قیمت آن وابستگی داشته باشد.