این روزها قدرت علمی چین و تلاش برای رهبری علمی دنیا از سوی این کشور به موضوع مهم دنیا تبدیل شده است. کشوری که تا چند سال پیش وقتی اسم محصولات تولیدی آن به میان می‌آمد، برای افکار عمومی در داخل کشور تداعی‌کننده محصولات بی‌کیفیتی بود که هزینه‌کرد برای آن به‌مثابه دور ریختن پول محسوب می‌شد.

صبح امروز تظاهرات صهیونیست‌ها علیه طرح جنجالی تغییرات قضایی کابینه رژیم اشغالگر تحت عنوان «روز فلج» آغاز شد.

اصلاحات پیشنهادی دولت سیزدهم هم تقریبا ادامه همان سیاست‌هایی است که طی 32 سال گذشته و بعد از پایان جنگ تحمیلی و از زمان دولت اول مرحوم هاشمی‌رفسنجانی در کشور پیگیری شده است و آن هم چیزی نیست جز تاکید بر گسترش بازارگرایی بر پایه مدل استانداردی از اصلاحات اقتصادی جریان اصلی علم اقتصاد.

اصلی‌ترین‌عاملی‌که‌اصلاح‌وتغییررامی‌سازد«انگیزه» است.‌وقتی‌انگیزه‌باشد ساختارها‌اصلاح‌می‌شوندو‌وقتی‌ساختارها‌اصلاح‌شدندمظاهر‌توسعه‌را‌خواهیم‌دید.

در این روزها صاحب‌نظران بسیاری بر سر تئوری‌ها و مبانی اقتصادی تصمیم‌های دولت اظهارنظر می‌کنند، بسیاری از صاحب‌نظران و مردم نیز علی‌رغم تایید تصمیم‌های بزرگ دولت در جهت اصلاحات اقتصادی، از ضعف در اجرای صحیح برنامه‌ها و سیاست‌ها به‌دلیل ضعف یا ناکارآمدی مجریان گلایه دارند.

براساس تجربه مبارزه با رکود اقتصادی در گرجستان، روش‌های جدیدی برای اصلاح و رشد اقتصادی و تجزیه و تحلیل محیط به‌سرعت درحال تغییر اقتصاد به وجود آمده است و مفاهیمی نوآورانه درخصوص سیاست‌های مالی و پولی شکل گرفته است. بسیاری از اقتصاددانان نظری مدعی‌اند کمک مالی خارجی برای کشور فقیر خوب است، اما باید بین بانک‌های مرکزی و دولت‌ها دیواری به بزرگی دیوار چین وجود داشته باشد، زیرا تورم بد است.

در مساله مالیات، مشابه ماجرای مسکن، کشور امروز بیش از هر چیزی، هزینه چندین ماه تاخیر و چندین سال تعلل در اصلاحات اساسی اقتصاد را پرداخت می‌کند. اساسا شاید «دوران از دست‌رفته اصلاحات اقتصادی» بهترین عبارت باشد برای اتفاقاتی که ما از سال ۹۳ تا به‌حال فرصت انجامش را داشتیم ولی انجام ندادیم.