سازمان همکاری شانگهای چارچوبی نهادی است که از منافع ایران، روسیه و چین محافظت می‌کند و عضویت در آن می تواند به فرصت جدید اقتصادی برای ایران در راستای تعامل با جهان و بی اثر کردن تحریم های آمریکا تبدیل شود. افزایش همکاری ایران با سازمان همکاری شانگهای، تهران را قادر می سازد سیاست های آمریکا را با هدف انزوای سیاسی ایران تضعیف کند.

امنیت ملی از جمله نیازهای اولیه و از مهم ترین اجزای منافع ملی می باشد.

گسترش ناتو یعنی گسترش نفوذ آمریکا،  ایجاد ناامنی و ایجاد تنش و آمریکا در هر منطقه‌ای که پا گذاشته است به جز ایجاد ناامنی و بی‌ثبات کردن و تنش‌زایی کار دیگری نکرده است

نزدیکی فرهنگی، سیاسی و اجتماعی اکثریت مردم در عراق با ایران این فرصت را در اختیار قرار می‌دهد تا ضمن ارتقا سطح روابط دیپلماتیک دو جانبه، گام بزرگی در راستای دستیابی به منافع ملی کشور برداشته شود.

به نظر می‌آید آمریکایی‌ها بار دیگر به دنبال فریب‌دادن ایران هستند، لذا باید ابعاد مختلف طرح واشنگتن از سوی نهادهای تصمیم‌ساز و مقامات تصمیم‌گیرنده موشکافی شود.

دیپلماسی رسانه‌ای، بیش از آنکه یک دانش محض با حیطه مشخص و دارای حدود باشد؛ یک کار مستمر، مداوم و سخت‌کوشانه مملو از پیچیدگی‌های موضوعی، ساختاری و گفتمانی و در هر لحظه مترتب تحول است: «زمینه‌ای است بی‌نهایت گسترده و ژرفایی دارد بسیار عمیق.» دیپلماسی رسانه‌ای در عصر اطلاعات، یکی از مهم‌ترین ابزار‌های مبادلات سیاسی و تعامل بین کشور‌ها به‌شمار می‌رود.

کشورهای همسایه از منظر روابط بین الملل، جزء عمق استراتژیک محسوب می شوند به طوری که هر تحولی در آنها به علت یکسری اشتراکات و نزدیکی جغرافیایی، تاثیرات دومینو واری بر همسایگان و منطقه دارد.

"افغانستان یک نمونه زنده از سیاست خارجه آمریکا است که اهداف و توجیه‌های واهی را ایجاد می‌کند تا به کشورها یورش نظامی ببرد و اگر نتواند، با اعلام جنگ اقتصادی و سیاسی به آنها یورش می‌برد تا منافع خود را محقق کند."

مدیریت رسانه به‌عنوان یک حوزه مطالعه و تحقیق جدید و به‌عنوان رشته‌ای علمی نیازمند دانش نظری بیشتر و توسعه ادبیات موضوع است تا بتوان ابعاد آن را بیشتر روشن ساخت.

ناکامی آمریکا در شورای امنیت نوید حمایت‌های بیشتر کشورهایی همچون چین و روسیه از ایران را داد و مشخص شد کشورهایی که در چارچوب سیاست «نگاه به شرق» روی آن‌ها حساب ویژه باز کرده‌ایم تا حد زیادی قابل اطمینان هستند.

از زمان روی کار آمدن دولت‌های مردمی در عراق، روابط میان ایران و عراق تقویت شد و همکاری‌های منطقه‌ای جایگاه دو کشور را در منطقه و جهان ارتقا داد.

یک کارشناس مسائل بین‌الملل در یادداشتی تحت عنوان «ضرورت‌های نظام بین‌الملل و اقدامات ترامپ» به تحلیل شرایط امروز جهان در حوزه روابط دیپلماتیک پرداخته است.

حرکت نفتکش‌های جمهوری اسلامی و قدرت‌نمایی آنها در دوران پساکرونا نشان داد که در روابط بین‌الملل و ارتباطات بین کشورها اگر با هم متحد باشند، می‌توانند هرگونه سیاست غلط زورگویی و تحریم و محاصره را درهم بشکنند.

کوبایی‌ها اولین کشوری بودند که به این اتفاق واکنش نشان دادند و گفتند «ورود نفتکش ایرانی به سواحل ونزوئلا محاصره «غیرقابل قبول و جنایتکارانه» تحمیل شده آمریکا بر ونزوئلا را شکست.»

سران آمریکا باید خوب بدانند که بهتر است به جای جنگ‌افروزی به فکر مردم خود باشند، در امور داخلی دیگر کشورها دخالت نکنند و در راستای ایجاد تنش، جنگ و بی‌ثبات کردن جهان گام برندارند.