پیش از این نیز کانادا با تعطیلی سفارت خود در تهران بدون ارائه دلایل قانع‌کننده، مواجهه خصمانه خود را با ایران به تصویر کشیده بود. مواجهه کانادا با خاوری به‌عنوان یک مفسد اقتصادی را می‌توان مدل کوچکی از واقعیت حکمرانی فسادزای این کشور دانست؛ واقعیتی که همواره بر آن سرپوش گذاشته می‌شود تا از این کشور شمال آمریکا یک آرمانشهر برای ساکنان جهان سوم تصویر شود. مواجهه اتاوا با مسائل حقوق بشری یک نمونه دیگر از مدل حکمرانی پرتناقض کاناداست، مدلی که باعث می شود کانادا علی‌رغم سابقه ننگ‌آمیز زنده‌به‌گور کردن کودکان بومی ساکن شمال قاره آمریکا به‌خود اجازه اظهارنظر درمورد مسائل حقوق بشری را نیز بدهد.

عابدینی در پایان به بررسی شخصیت ترودو نیز پرداخت و گفت: «تفاوت ترودو با هایپر در این است که نخست‌وزیر قبلی کانادا خیلی تند و صریح علیه ایران موضع می‌گرفت اما ترودو برخلاف هایپر سعی می‌کند از مواضع صریح علیه ایران بپرهیزد و دشمنی خود با جمهوری اسلامی ایران را در قالب مواردی چون ادعاهای واهی در زمینه نقض حقوق‌بشر در ایران نشان دهد.»

من اگر بخواهم به‌طور جزئی‌تر به این مساله بپردازم، فیفا همیشه گفته که دولت‌ها حق ندارند در مسائل فدراسیون‌ها دخالت بکنند، یعنی فدراسیون‌های فوتبال‌ باید فارغ از دولت‌ها عمل کنند و فشار سیاسی نباید روی آنها باشد، برهمین اساس چندبار ایران را با بهانه‌هایی مواخذه کردند. اما اخیرا آشکارا دیدیم دولت کانادا، فدراسیون فوتبالش را تحت‌فشار قرار داد تا بازی فوتبال ایران و کانادا لغو شود