اذان‌گویی
برای نیمه‌شعبان دوستان مرا به مسجد جمکران دعوت کرده بودند، همین که شروع کردم به اذان گفتن، تلویزیون صدای یک اذان دیگر را پخش کرد و بعدش هم بلندگوی مسجد. مردم این اذان را در گوشی‌شان می‌شنوند، حالا شما پخش نکنید و محدودیت ایجاد کنید... این اتفاق خوب نیست، ما نیاز به صداها و نگاه‌های تازه داریم.
در سراسر ایران موذن‌های بسیاری بوده‌اند که هرکدام با لحن و حتی تاثیر گویش منطقه خود اذان می‌گفته و حال و هوای متفاوتی در این اذان‌گویی‌ها وجود داشته است؛ حال‌وهوایی که با همه‌گیری رادیو و نفوذ روزافزون آن کم و کمتر می‌شود و روندی یکدست‌تر به خود می‌گیرد.
یادداشت