ما در انسان‌شناسی کودک امروز مشکل داریم، ارتباط روزمره نویسنده با کودکان قطع شده و اغلب کتاب‌هایی که منتشر می‌شوند براساس فانتزی‌های نویسندگان پشت میز نشین و یا براساس خاطرات کودکی و زندگینامه‌ای نوشته می‌شوند. این شرایط ما را به مسیر خوبی نمی‌رساند، پس باید راهکارهایی برای غلبه بر آن بیندیشیم.

نوجوان امروز به‌سبب نوع هدایت بزرگ‌ترها به‌سمت سرگرمی صرف رفته است، ما بزرگ‌ترها که اغلب پدر و مادرهای دهه شصتی هستیم، نگاه درستی به این گروه سنی نداریم، می‌گوییم حالا سحرخیز باشند که چه؟ کتاب بخوانند که چه شود؟‌ فلان کار را یاد بگیرند که چه شود؟‌ و گویی به‌نوعی می‌خواهیم نوجوانی نکردن و نوجوانی مطلوب نداشتن خودمان را برای فرزندانمان جبران کنیم.

کسی که کودکی و نوجوانی خود را دوست ندارد نمی‌تواند در این بخش کار کند. کسی موفق می‌شود که درحال رفت‌وآمد مداوم به جهان کودکی خود باشد، کودک درونش فعال باشد و بتواند همیشه از نگاه کودکی خودش و همچنین بچه‌های امروز با جهان پیرامونش ارتباط بگیرد.

این روز بهانه خوبی است تا از دنیای دوست‌داشتنی و مهم کودکان ‌و نوجوان بگوییم، اما وقتی سراغش می‌رویم آن را گرفتار مسائل و مشکلات زیادی می‌بینیم؛ مشکلاتی مثل کمبود آثار تالیفی، نداشتن تنوع در ژانر، گرانی، کیفیت پایین آثار تالیفی و... که هرکدام از آنها نیازمند نگاه جدی و کارشناسی است.

شاعر، قصه نویس و مترجم کتاب‌های کودکان و نوجوانان گفت: صداوسیماهیچ موفقیتی درخصوص کودک و نوجوان نداشته است. صداوسیما اصلا در این زمینه موفق نیست. صداوسیما نه کارشناس تعلیم‌وتربیت دارد، نه کارشناس ادبیات کودکان. صداوسیما یک رسانه سیاسی است و یک‌سری اهداف خاص دارد که دنبال می‌کند.