از جلسه فعالان تعلیم و تربیت با مقام‌معظم‌رهبری و مطالبه ایشان مبنی‌بر اینکه طرحی آماده کنید که اکثر شما روی اکثریت متن اجماع داشته باشید، مساله هم‌افزایی بیش از پیش مورد توجه جریان‌های اجتماعی تعلیم و تربیت قرار گرفت. همه فعالان تربیتی اذعان دارند که باید این اجماع نسبی شکل گیرد و هم‌افزایی محقق شود، ولی سوال اساسی که اندکی میان فعالان تعلیم و تربیتی چالشی شده و نیاز به تامل و تفکر بیشتری دارد، کیفیت تحقق این هم‌افزایی است. سوالات محوری این است که این هم‌افزایی چه اقتضائاتی دارد و چگونه محقق می‌شود و از کجا باید شروع کنیم که در ادامه به اختصار در مورد این سوالات صحبت خواهیم کرد.

شکی نیست که مدرسه به‌عنوان یک تشکل اجتماعی که محتوای آن تربیتی است، ساختارش نیز باید تربیتی باشد.

 پس از فرازونشیب‌های بسیار زیاد درنهایت قانون رتبه‌بندی معلمان در تاریخ ۲۳ اسفند ۱۴۰۰ از سوی مجلس شورای اسلامی به وزارت آموزش‌وپرورش ابلاغ شد.

مساله تمرکززدایی یکی از دغدغه‌های اصلی حکمرانی آموزش است، تا جایی‌که تاکنون ضربه‌های مهلکی از حکمرانی آموزشی متمرکز خورده‌ایم. نظام آموزش‌وپرورش ما به‌شدت گرفتار تصمیمات متمرکز و دستوری است که در آن تصمیمات، بدنه آموزش‌وپرورش مخصوصا بدنه اجرایی که در بافت‌های جغرافیایی و فرهنگی متنوعی حضور دارند و اقتضائات منطقه خود را به‌خوبی می‌فهمند، موردتوجه قرار نمی‌گیرد.

معلمی که جایگاه و منزلت خود را می‌داند و از طرفی با مسائل تعلیم و تربیت آشنا است و از طرف دیگر هنرمند است، بهترین گزینه برای احیای جایگاه راهبری معلم در جامعه است.