اباعبدالله الحسین(ع)
ما درمجموع ۱۲۰ اجرا که تا آخر ماه صفر تقدیم مخاطبان می‌کنیم، هر اجرایی یونیک است و برای اولین‌بار و آخرین‌بار است. یک اجرا به نشانه ابراز ارادت به اباعبدالله است به این نشانه که من هم در سپاه حسین هستم. هیچ‌چیزی قرار نیست فراتر از این باشد.
در اذهان خیلی از مردم - چه آنهایی که طرفدار عزاداری هستند و چه کسانی که مخالف عزاداری هستند- بی‌غرض این‌گونه جا افتاده که عزاداری بر حضرت امام‌حسین(ع) را صفویه به‌راه انداختند و از این زمان شروع شد، غافل از اینکه نسبت دادن عزاداری به این دوره درواقع سست کردن ریشه‌های آن است، چراکه در همه تواریخ نوشته شده که عزاداری از روز شهادت حضرت سیدالشهداء(ع) آغاز شده است.
آن که دین را جدای از دنیا و سیاست می‌پندارد و امام جامعه را از ورود به سیاست پرهیز می‌دهد و او را از فرجام تلخ سیاست کربلایی نگران می‌کند و شربت مذاکره و سازش به امام(ع) پیشنهاد می‌دهد، از محرومان اولین و آخرین است. چنین کسی -در بهترین حالت- در مکه عبادات فردی جا ‌مانده و به کربلای تاریخ حیاتش نخواهد رسید.
یادداشت