با گذشت حدود یک سال از زمانی که همه‌گیری کرونا از حالت پاندمی خارج شده، بسیاری از موسسات آموزش عالی دنیا هنوز هم تمایل به برگزاری کلاس‌های درس در قالب غیرحضوری و آنلاین دارند.

سال‌‌هاست که آموزش مجازی موردتوجه دانشگاه‌‌ها و مراکز آموزشی دنیا قرار گرفته و دوره‌های تحصیلی متعددی به شیوه آموزش از راه دور برگزار می‌شود.

یکی از این موضوعات که تکرار آن حسابی توی ذوق می زند و نگرانی‌ها را خصوصا برای آینده افزایش می‌دهد، تعطیلی‌های پی‌درپی و مکرر مدارس است که شبیه به محدودیت‌های اینترنتی، جزء اولین، راحت‌ترین و کم‌هزینه‌ترین راهکارها برای مواجهه با شرایط خاص توسط مسئولان اجرا می‌شود.

یکی از روسای دانشگاه‌های مهم تهران: آخرین تمهید ما برای جبران مشکلات مالی این است که از آموزش‌های مجازی استفاده و بار حضور دانشجویان را کاهش دهیم.

امروز دانشجویان منعی برای حضور در دانشگاه و رفتن به آزمایشگاه و کارگاه‌ها ندارند، اساتید نیز باید به‌طور دائم در دانشگاه حضور داشته باشند و طبیعی است که در چنین شرایطی مشکلی از بابت انجام فعالیت‌های پژوهشی وجود نداشته باشد. البته آن دسته از دانشجویان که پروپوزال آنها به تصویب رسیده، حتی می‌توانند از خوابگاه هم استفاده کنند و این مهم کار را برای پیشبرد برنامه‌ها آسان می‌کند.

کیفیت آموزش مهم‌ترین مزیت حضوری‌شدن دانشگاه‌هاست؛ با حضوری‌شدن دانشگاه‌ها می‌توان گفت که خروجی آموزش عالی کشورمان خروجی مناسب و قابل قبولی خواهد بود. در‌حال حاضر نظارت چندانی بر آموزش و پژوهش نداریم و از آنجایی که آموزش در فضای حضوری صورت نمی‌گیرد از نحوه تدریس اساتید و حضور دانشجویان در کلاس اطلاعی نداریم.

دانشگاه متشکل سه نوع تربیت است؛ تربیت تخصصی، تربیت مهارتی و تربیت اجتماعی. در دورانی که دانشگاه‌ها حضوری بودند و خبری از پاندمی کرونا نبود هم روند این سه تربیت به‌صورت کامل انجام نمی‌شد. با ‌وجود این متاسفانه مجازی شدن، تیر خلاصی به سه رسالت دانشگاه‌‌ها زد.

حضوری شدن دانشگاه‌ها مزایای زیادی نسبت به آموزش مجازی دارد؛ البته باتوجه به شرایط کشور بهتر است ترکیبی از آموزش حضوری و مجازی ارائه شود. معتقدم ارتباط چهره‌به‌چهره استاد و دانشجو باعث انتقال بهتر مفاهیم از سوی استاد و گرفتن بهتر این مفاهیم از سوی دانشجو خواهد شد. رفع اشکال نیز در شرایط حضوری بهتر انجام شده و دانشگاه با حضور دانشجو پویایی پیدا می‌کند.

حتما دوره‌های حضوری کیفیت بهتری خواهد داشت. البته تجربه کرونا هم نشان داد که آموزش غیرحضوری مزایای مثبتی هم داشته است که می‌توان آنها را بعضا حفظ هم کرد، اما در کلیت بهترین کار این است که از آموزش حضوری برخوردار شده و در کنار آن از مزایای آموزش‌های غیرحضوری هم همچنان بهره ببریم.

بدیهی است آموزش مجازی با زیرساخت‌هایی که در حوزه فضای مجازی ازجمله نرم‌افزارها، اینترنت و پلتفرم‌ها دارد، از نقایصی نسبت به آموزش‌ حضوری برخوردار است.

با نبود فیزیکی دانشجو در این محیط‌ها، بار مالی دانشگاه‌ها تا حدی کاهش پیدا کرده است و همین مولفه دانشگاه‌ها را به وضعیتی رسانده که حتی امروز که شرایط کشور برای انجام حضوری بسیاری از فعالیت‌ها به‌ویژه فعالیت‌های علمی در دانشگاه‌ها آماده شده است، باز مسئولان زیربار این کار نمی‌روند. البته آموزش مجازی از جنبه‌های مختلف اثرات منفی هم داشته که اولین آن وضعیت درسی دانشجویان است.

اول بحث حقوقی و قانونی است که در این زمینه ستاد ملی مقابله با کرونا باید درباره آن تصمیم‌گیری کند، اما مولفه دیگر بحث اثرات عدم‌حضور دانشجویان در فعالیت‌های آموزشی و پژوهشی است. قطعا غیرحضوری‌بودن صرف به صلاح نظام آموزش عالی کشور نخواهد بود و لازم است تمهیداتی اندیشیده شود که براساس آن به‌مرور زمان شاهد حضور مجدد دانشجویان در فضای دانشگاه‌ها باشیم.

دو سال است که دانشجویان از فضای دانشگاه دور مانده‌اند؛ دو سالی که شرایط خاص کرونایی برای آنها ایجاد کرد و باعث شد همگی شرایط زندگی متفاوتی را تجربه کنند. زندگی دانشجویی در سایه کرونا سبب شده دانشجویان به جای حضور در کلاس‌‌های درس و حضور پررنگ در دانشگاه‌‌ها، خانه‌نشین شوند و بیشتر وقت خود را با تبلت و گوشی بگذرانند.

کلاس‌ها در مقطع ارشد و دکتری و آزمایشگاه‌ها و کارگاه‌ها به‌صورت حضوری برگزار خواهد شد.

به‌طور حتم با برگزاری حضوری برای انجام آموزش‌های عالی موافق هستیم و در شهرهای آبی کلاس‌ها با حضور دانشجویان برگزار خواهد شد و کلاس‌های عملی نیز به‌صورت حضوری است و تمام موارد بهداشتی نیز در برگزاری این کلاس‌ها رعایت خواهد شد.