هنگام گزارش نفیسه کوهنورد خبرنگار بی‌بی‌سی از محل سخنرانی سیدحسن نصرالله در پخش زنده و به قول خودش:«نسل جدید طرفداران حزب‌الله» با شعار «فلسطین آزاد» از مقابل دوربین رد می‌شود.

از هر تصویر و فیلمی که از غزه منتشر می‌شود؛ می‌توان مثنوی‌های سوزناک سرود و کلمات غم‌زده را پشت سر هم قطار کرد. در فیلمی که از حملات شب گذشته رژیم صهیونیستی به مردم غزه منتشر شده است، پدر و فرزند در آغوش یکدیگر به شهادت رسیده‌اند.

یک کارشناس مهمان صهیونیستی در برنامه زنده رسانه هندی حاضر شده و به رنگ لباس مشکی و سرخ و سبز میزبان، معترض می‌شود. میزبان هندی هم تلویحاً یادآوری می‌کند که مادربزرگش اگر حالا زنده بود ۱۰۵ سال سن داشت، زمانی که چیزی به اسم «اسرائیل» وجود نداشت هم ساری(لباس ملی زنان هند) می‌پوشید.

ده سال قبل در سال ۲۰۱۳، این منطقه شامل ۶۵۰ هزار فلسطینی و ۵۴۰ هزار صهیونیست می‌شد. اگر این تعداد را ثابت دانسته و مبنا قرار دهیم، ۴۰۵ هزار صهیونیست از منطقه الجلیل گریخته‌اند.

حالا که تمام مذاکرات سیاسی در طول دهه‌های اخیر نهایتاً منجر به «ایده‌ی خائنانه تشکیل دو دولت» شده و عملاً واضح شده که صهیونیست‌ها به‌هیچ‌وجه به شرایط فعلی هم راضی نمی‌شوند، یک راه بیشتر نمانده است؛ «مقاومت مسلحانه در تمام خاک فلسطین».