کاخ‌سفید
یک رسانه آمریکایی گزارش داد که جنگ غزه به بزرگترین بحران در سیاست خارجی دوران ریاست‌جمهوری «جو بایدن» تبدیل شده است.
بایدن: ایمن الظواهری رهبرگروه القاعده را که موجب کشته شدن بسیاری از آمریکایی‌ها درحملات مختلف شده بود، در افغانستان کشتیم.
بایدن هم مانند ترامپ خواستار تعیین‌تکلیف جنگ و حضور نظامی بی‌پایان آمریکا در افغانستان بوده و بر حل‌وفصل هرچه سریع‌تر بحران و خروج ایالات‌متحده از این منجلاب نظامی تاکید داشته است.
درخصوص ایده‌ای که می‌گوید بر سر کار آمدن جو بایدن و دیگر نزدیکان اوباما دلیلی بر بالابودن احتمال بازگشت به برجام است، دلایلی هست که توضیح می‌دهد الزاما نزدیکان اوباما به‌دنبال بازگشت سریع به برجام نیستند یا مسیرهای دیگری را مدنظر دارند.
دیروز ترامپ حداقل برای ۴سال به پایان رسید. اکنون همزمان با آغاز ریاست‌جمهوری جو بایدن، فرصت مناسبی است تا جدا از پرونده ایران، به سیاست خارجی و عملکرد رئیس‌جمهور سابق آمریکا در داخل آمریکا گریزی زده شود تا ببینیم آیا ترامپ همان چیزی بود که وعده داده بود؟
تحولاتی که روزانه و حتی ساعتی به‌روز می‌شوند گویای این است که در روزهای اخیر بیشتر از آنچه درون مرزهای جغرافیایی ایالات متحده ملتهب باشد، غرب‌ آسیا در اثر تحرکات آمریکا و رژیم اشغالگر قدس بی‌ثبات و شکننده شده و خیلی‌ها را به فکر فرو برده که ترامپ و متحدانش در این واپسین روزها چه در سر دارند و چه کاری می‌کنند.
ترامپ در آستانه خروج از کاخ‌سفید، کارزار فشار بر چین را همچنان دنبال می‌کند. او این‌بار علاوه‌بر چین، شرکت‌های روسی را نیز در لیست تحریم‌های خود قرار داده است.
به‌جز کیسینجر و آلبرایت، ترامپ ۹ نفر دیگر ازجمله گری روگهد دریادار بازنشسته و فرمانده سابق عملیات نیروی دریایی، رودی دی لئون فرمانده سابق دفتر عملیاتی پنتاگون و جی دی کروچ معاون مشاور سابق امنیت ملی جورج بوش را برکنار کرده است.
حسن روحانی در حالی در بهار ۹۲ می‌گفت آنچنان رونقی ایجاد خواهد کرد که مردم حتی به آن ۴۵ هزار تومان یارانه نقدی هم نیاز نداشته باشند که الان در همه شاخص‌های اقتصادی رکورددار شده است.
انتخابات آمریکا در روز ۳ نوامبر برگزار شده است اما همان‌گونه که پیش‌بینی می‌شد رقابت یک روزه انتخاباتی به وقت‌های اضافه‌ای کشیده که درحال رسیدن به مرز دو هفته است. در وقت‌های اضافه انتخابات آمریکا این دیگر صندوق‌های رای نخواهند بود که رئیس‌جمهور را انتخاب می‌کنند بلکه این زور نامزدهای ریاست‌جمهوری، طرفداران‌شان و قدرت رسانه‌ای آنهاست که ساکن بعدی کاخ‌سفید را مشخص می‌کند.
برخلاف سال ۲۰۱۶، این‌بار فاصله انتخاب قاضی تا انتخابات به جای چندین ماه، چندین هفته است و برهمین اساس دموکرات‌ها می‌خواهند رفتار سال ۲۰۱۶ یک‌بار دیگر تکرار شود اما جمهوریخواهانی که در سنا اکثریت را برعهده دارند، حاضر به چنین حماقتی نیستند.
اگر فرض کنیم دولت دل به تغییرات سیاسی در ایالات‌متحده نبسته باشد و ایضا اراده‌ای برای تغییر و تحول در کوتاه‌مدت داشته باشد، اکنون گزینه‌هایی هستند که اگر آنها را مدنظر قرار دهد، می‌تواند حتی در کوتا‌ه‌مدت به مدیریت فضا بپردازد.
تاخیر در پاسخ، بالا نگه داشتن چوب تهدید روی سر دونالد ترامپ است و صرف‌نظر از اینکه می‌تواند تشدید‌کنننده ترس و بحران ناشی از واکنش ایران باشد، نزدیک شدن به تاریخ انتخابات ۲۰۲۰ نیز می‌تواند تبعات و اثرات آن برای آمریکایی‌ها را افزایش دهد.
یادداشت