پلن «بی»
آمریکایی‌ها بارها به‌طور کلی به این اعتراف کرده‌اند که کشورشان، دیگر آن هژمونی جهانی‌ای که ادعا می‌کرد می‌تواند معادلات را تغییر دهد، ندارد. آنها از دوران اوباما به این ضعف اعتراف کرده‌اند. آمریکا دیگر آن ابرقدرتی که ادعا می‌کرد نیست. حتی اعتراض دونالد ترامپ به سیاست‌های رؤسای قبلی هم همین بود که شما باعث شدید ما از آن موقعیت سابق سقوط کنیم. پس ریشه اینها به این برمی‌گردد که آمریکا دیگر قدرت سابق را ندارد.
اروپایی‌ها از این صحبت می‌کنند که ما تلاش‌مان را برای بازگشت به مذاکره با ایران انجام می‌دهیم و به پلن بی هم فکر نمی‌کنیم. به‌نظر من، اولین دلیل چنین صحبتی، یک اثرگذاری تبلیغاتی است. یعنی می‌خواهند خودشان را طرفدار مذاکره نشان دهند و تلاش‌شان برای مذاکرات را پررنگ کنند.
طی دو دهه گذشته به‌ویژه پس از حوادث ۱۱سپتامبر، تهدید و حمله نظامی علیه ایران یکی از گزینه‌های ثابت آمریکا و رژیم‌صهیونیستی در مواجهه‌شان با پیشرفت‌های جمهوری اسلامی ایران بوده است؛ گزینه‌ای که قدرت بالای نظامی ایران و نفوذ تفکر انقلاب اسلامی میان ملت‌های مسلمان منطقه، باعث ‌شده هیچ‌گاه عملیاتی نشود و در حد یک بلوف سیاسی باقی بماند.
یادداشت