نظام سرمایه‌داری
اساسا برندکردن چیزی، یعنی درونی کردن نام یک شرکت، کارخانه، محصول و... در افراد. اساس برندینگ مبتنی‌بر ایجاد «حس خوب» در افراد است. راه‌های درونی کردن «حس خوب» در آدم‌ها متفاوت است. گاهی از المان‌های نوستالژیک استفاده می‌شود، گاهی از رنگ‌ها، از بسته‌بندی، در موادغذایی از طعم‌های جدید، گاهی از خدمات پس‌ از فروش و مهم‌تر از همه، استفاده‌ آدم‌های مشهور از یک برند.
طبقه برنده در مملکت ما قانون‌گذار است. وقتی طبقه برنده قانون‌گذار است درحقیقت همه‌چیز را به نفع خود تنظیم می‌کند. یکی هم اینفلوئنسرها و شخصیت‌های رویایی فضای مجازی است و آنهایی که رویا می‌فروشند و پول درمی‌آورند، مالیات رویافروشی خود را نمی‌دهند.
اسلام کار و فعالیت اقتصادی را دارای ارزش و عبادت دانسته و بیکاری را به‌شدت نکوهش کرده است. هنگامی که حضرت رسول(ص) به کسی علاقه‌مند می‌شد، می‌پرسید آیا شغلی دارد؟ اگر می‌گفتند نه، می‌فرمود: از چشمم افتاد.
قبل از اینکه سینمای آمریکا تمام‌قد به استقبال انتخابات ریاست‌جمهوری این کشور برود و اکثر دیگر کشورهای بلوک غرب را هم پشت خود بسیج کند، چند سالی بود که موضوع زیستن در نظم سرمایه‌داری دستمایه شاخص‌ترین آثار سینمایی قرار می‌گرفت و در ۲۰۱۹ این روند به اوج خود رسید. فیلم‌هایی که نظام طبقاتی را نمایش می‌دادند و در یک‌سوی قضیه‌شان سرمایه‌داران زالوصفت قرار داشتند.
فاشیسم بیش از آنکه یک سازمان سیاسی باشد، از عوارض سیاه جامعه مدرن است که به افراطی ترین صورت محقق شده است.
یادداشت