نظام اسلامی
امر تبلیغ در عرصه دین با حساسیت و ظرافت‌های خاصی همراه است که نه‌تنها به تقویت و نهادینه شدن آموزه‌های دینی و فرهنگی می‌انجامد، چنانچه با مقتضیات بنیادین روشمند پیش نرود، نتیجه عکس نیز در بر خواهد داشت.
کارکنان مهم‌ترین دارایی سازمان هستند و میزان توانمندی و تخصص آنها ارتباط مستقیمی بر موفقیت سازمان دارد.
فقه شیعه میراث‌دار علما و دانشمندان ارجمندی است که در ادوار پر از آشوب و غوغای ایران عزیز، با خون خود کتاب‌های فنی و ارزشمندی را به رشته تحریر درآورده‌ و در اختیار ما قرار داده‌اند.
مشکلات اجتماعی محصول عقب‌افتادگی‌های تاریخی و نظام شبه‌مدرنیسم ایجاد شده در دوران پهلوی است که در دوره بعد از انقلاب نیز ادامه یافت.
نمازجمعه با چنین ویژگی‌هایی، حلقه‌ای مهم در سلسله قدرت نرمِ مُفصل و طولانی نظام اسلامی است.
باید توجه داشت که اکنون زمینه‌های فرهنگ دینی به لبه‌های دوره جامعه دینی رسیده و تا از این مسیر عبور نکند، امکان تحقق تمدن نوین اسلامی وجود ندارد.
حکمرانی امروز نظام اسلامی باید نسبت خود را با پرسش‌های مربوط به کارآمدی و اخلاق مشخص کند. این پرسش‌ها در شرایط فعلی در حکم «ازجاشدگی» برای گفتمان است. اگر گفتمان انقلاب اسلامی پاسخی درخور به این پرسش‌ها نداشته باشد گفتمان‌های رقیب با صرف ادعای پاسخگویی به این مسائل می‌توانند چالش‌هایی عمیق بیافرینند.
در دوران بعد از پیامبراکرم( ص) به‌دلیل اینکه شیعه در رأس حکومت نبوده، نگاه کلان و حکومتی نسبت به فقه نیز وجود نداشته یا به‌طور حداقلی بوده است، بر همین اساس فقهای شیعه موضوع علم فقه را افعال مکلفان دانسته‌اند که بیانگر نگاه فردی و جزئی به فقه است.
اسلام سیاسی هیچ تمایلی به پیشبرد اهداف انقلابی از طریق خشونت و سرکوب ندارد. گرچه میان انقلاب‌های مدرن و خشونت، تلازمی دیده می‌شود ولی چنین تلازمی در انقلاب اسلامی وجود ندارد. به‌همین خاطر، مهم‌ترین دغدغه امام‌خمینی(ره) طرد خشونت و سرکوب از چهره انقلاب اسلامی بود.
یادداشت