مهران زارعیان
«گوزنهای اتوبان» فیلم برجسته و درخشانی نیست؛ اما امتیازاتی دارد که آن را به لحاظ جریانشناسی در جرگه فیلمهای جدی و دغدغهمند قرار میدهد.
طی روزهای گذشته دیوید لینچ، نویسنده و کارگردان افسانهای سینما و تلویزیون در سن ۷۸ سالگی دار فانی را وداع گفت.
درباره قلب رقه اتفاقی که افتاده این است که یک شهرام حقیقتدوست چشمرنگی و خوشسیما به عنوان قهرمان بزنبهادر اکشن داریم که دقیقا همان مختصاتی را برای ما تداعی میکند که در فیلمهایی که جیسون استاتهام یا مارک والبرگ بازی میکنند، میشناسیم.
حسن فتحی با توجه به سابقه عامهپسند بودن کارنامهاش، چه تمهیدی برای حل معضل نامأنوس بودن دریای وسیع عرفان به ذهنش رسیده است؟ او به سراغ خردهداستانهای فرعی دمدستی و -در مقیاس فربهی سوژه اصلی- نازل رفته است و مناسبات سینمای گیشهای را از دل قصه شمس و مولانا برکشیده است.
سروش صحت بیشتر بهخاطر سریالهایش شناخته میشد که در تلویزیون عمدتا با نویسندگان گوناگون و فضا و جنس کمدی متعارف کار شده بود. با این حال ظاهرا باید یک سروش صحت تجربهگرا و علاقهمند به دنیای پستمدرن و سینمای ابزورد با طنز گزنده و سرد را جدی بگیریم.
در سینمای ایران چون فیلمهای ژانر مغفول مانده و به تبع آن بازیگران مخصوص ژانرهای پر زد و خورد کم داریم، شهرام حقیقتدوست میتواند یکی از وزنهها برای اعتلای این جنس سینما باشد.
«تمساح خونی» نخستین تجربه جواد عزتی در قامت کارگردان، یک فیلم قصهگوی کمدی است که از الگوهای ژانریک تبعیت میکند و یک تجربه مهیج «کمدی اکشن» ممتاز برای مخاطب خسته از فیلمهای کمدی مبتذل و درامهای اجتماعی بیسر و ته معمول در سینمای ایران فراهم میکند.
کن لوچ، فیلمساز عدالتخواه بریتانیایی در آخرین فیلمش با زبانی معتدل و نجیبانه، راه همزیستی مسالمتآمیز پناهجویان/مهاجران با مردم ساکن و بومی کشورهای غربی (و مشخصا کشور خودش انگلستان) را جستوجو میکند و سعی میکند با انصاف و صلحطلبی، مصائب و دغدغههای دو طرف را بازنمایی کند.
نوشتن درباره تمام فیلمهای مهم نمایشدادهشده در سال پر رونق ۲۰۲۳ در این مختصر گزارش ممکن نیست و احتمالا شما هم با من موافق هستید که امسال برای سینمای جهان اتفاقات خوبی رقم خورد.
تراژدی خاموش شدن فروغ عمر مهرجویی، قطعا به سبب اهمیت این نام بلند در سینمای ایران، غمانگیز است اما درد مضاعف، چگونگی این خاموشی است. کشته شدن مهرجویی، آن هم با توصیف تکاندهندهای که در رسانهها و شبکههای اجتماعی آمده، حقیقتا آدمی را در بهت فرو میبرد و یک پله بالاتر از بهت، دچار ترس و وحشتی هستیشناسانه میکند. لحظهای از خود جدا میشوی و در برهوت ذهنت غرق میشوی و نمیدانی این دیگر چه مصیبتی است که اصلا در مخیلهات نمیگنجد.
«اوپنهایمر» تازهترین فیلمسینمایی کریستوفر نولان، فیلمساز بحثبرانگیز و پراهمیت سینمای امروز جهان بالاخره اکران شد و خودش را در معرض قضاوت مخاطب وسیع قرار داد.
سینمای بیضایی، سینمای زنان طغیانگر و عاصی است که علیه مناسبات مردسالارانه حاکم بر جامعه میشورند و تبدیل به نمادی از تاریخ و فرهنگ ایران میشوند.
«غریب» این امتیاز را دارد که نه یک نگاه جناحی منحصر در یک گرایش سیاسی خاص را نمایندگی کند و نه فاقد محتواست بهطوری که نتوان حرف و حدیثی از دلش استخراج کرد.
کمتر فیلمی را به یاد دارم که مثل «گلهای باوارده» عرق ملی و حس میهندوستی را در من برانگیخته باشد؛ در حدی که ساعتها بعد از تماشا هم همچنان تاثیرش ماندگار باشد.
«اتاقک گلی» بین فیلمهایی که درسالهای اخیر با موضوع سازمان مجاهدین خلق ساخته شده، بیشترین فاصله را از سوژهاش میگیرد.
قانون جدید مهریه با خانواده چه میکند؟
هلاکت ابوشباب؛ شادی غزه و خشم رسانههای عبری
دربی تهران ۵۷ ساله شد
بنویسید بنیامین نتانیاهو بخوانید مناخیم بگین
تشییع پیکر همسر و فرزند معاون رئیسجمهور
آیا در روز حراج جمعه اتفاق عجیبی در اقتصاد ایران افتاد؟
تساوی بدون گل و پرحادثه خیبر و شمس آذر
دیدار؛ با چادرِ مادر و شعرهای پدر
روزی که ایمون زاید جاودانه شد!
آغاز ثبتنام دو وام دانشجویی وزارت بهداشت
«فرهیختگان» از دغدغه دانشجویان دکتری میگوید
باکیچ، فخریان و صادقی خط خوردند
استقلال جویبار راهی نیمهنهایی کشتی شد
ذخیره آب سدهای تهران نصف شد
خودکشی یک افسر اسرائیلی بعد از جنگ غزه
از کریم و پیروانی تا وریا و محسن خلیلی
ترکیه آخرین خریدار بزرگ گاز روسیه شد
شلیک موشکهای بالستیک در رزمایش نیروی دریایی سپاه
رحمتی و نیلسون رکورددار دربی
کاپیتانهای رکورددار دربی
قالیباف: ورزش قدرت دیپلماسی عمومی را افزایش میدهد
پزشکیان: روابط ایران و تایلند بر پیوندهای ۴۰۰ ساله استوار است
کدام قرعه؟ مرگ یا زندگی؟
یادداشت
.gif?v=0)
