آدم‌بزرگ‌ها حرف‌شان خیلی حرف نیست. یا خیلی فراموشکارند یا مشغله زندگی طوری وقت‌شان را گرفته که یادشان می‌رود، یک روزی یک‌جایی یک قولی داده‌اند.

مساله عشق‌های غیرمنطقی دوران نوجوانی بر کسی پوشیده نیست، مطابق همان مقاله، باید گفت نوجوانان همزمان با رشد جسمانی، به دلیل عدم‌رشد کافی در بخش‌هایی از مغز، ریسک‌پذیرتر هستند و تصمیمات ناقص‌تر و کارکرد‌های ضعیف‌تری دارند، بنابراین ممکن است بسیار راحت و گاهی به‌صورت تکانشی درگیر عشق شوند.

واقعیت این است که آموزش مجازی، امکان نظارت مسئولان مدارس و همچنین اولیای دانش‌آموزان بر محتوای کلاس‌ها را افزایش داد و همین امر به بهبود محتوای بسیاری از کلاس‌ها کمک شایانی کرد، اما در عین‌حال حریم کلاس و استقلال دانش‌آموزان و معلمان زیر سوال رفت.

تاکنون تحقیقات متعددی نشان داده‌اند هنگام شکل گرفتن احساس عشق آتشین به‌وضوح بخش‌هایی از مغز فعال شده و فعالیت بخش‌های دیگر کمتر می‌شود.

امروز، برای نوجوان‌های این دوره، شبکه‌های مجازی متنوع و فراوانی وجود دارد و همواره درحال گسترش و تنوع هستند. همچنین عضویت در آنها یک امر رایج و بدیهی میان هم‌نسلی‌هایشان است. به همین خاطر، اگر والد یا مربی نوجوانان هستید، باید این شبکه‌ها و فضای آنها را بشناسید و گاهی برای شناخت بهتر، عضویت در آنها را تجربه کنید.

پرورش نوجوانان در زمینه تفکر انتقادی باید مانند هر مهارت دیگر آموخته شود و مهم در نظر گرفته شود؛ چراکه در صورت بی‌توجهی به آن دو حالت رخ خواهد داد: حالت اول این است که فرد به شخصی منفعل و همواره پذیرا بدل می‌شود و به‌راحتی تحت‌تاثیر دیگران قرار می‌گیرد و حالت دوم زمانی است که فرد صرفا آنچه را خودش فهمیده و درک می‌کند درست می‌داند و در نظر او سایر عقاید و نگاه‌ها فاقد ارزشند.

علی لندی یک سوپرهیروی دیده ‌نشده است، چون شانس زندگی در جغرافیای کشورهای توسعه‌یافته را نداشته و به‌اندازه کافی مبتذل و خشن و خارج از قاعده نبوده است.

سن نوجوانی، ذاتا و ماهیتا با سنین کودکی متفاوت است. یک گذر جدی از انفعال کودکی به فعال بودن در نوجوانی است که سند به استقلال رسیدن نوجوان است! خصوصا اینکه، نوجوانان در این بازه سنی، به‌شدت نسبت به اینکه ناآگاه، خام، ساده و کودک تلقی شوند، حساس‌‌‌ هستند و حاضرند برای نمایش بزرگی‌شان دست به اقدامات خطرناکی بزنند!

داستان یدو، روایت سال‌های نخستین جنگ است، وقتی مردم شهرهای مختلف خوزستان، اسباب زندگی خود را جمع کرده و به شهرهای دیگر پناه می‌بردند. یدو روایت مهمی است، روایت نسلی که به‌خاطر شرکت در جنگ، رضایتنامه‌های تقلبی می‌نوشتند، شناسنامه‌هایشان را دستکاری می‌کردند و سن‌شان را بزرگ‌تر از چیزی که هستند، اعلام می‌کردند؛ اما در جنگ حضور داشتند.

از یک سنی به بعد، نوجوانان لباس مناسب و سایز خود را در بازار پیدا نمی‌کنند یا باید از لباس‌فروشی‌های کودک، بزرگ‌ترین سایز را انتخاب کنند یا از لباس‌فروشی‌های بزرگسال، کوچک‌ترین را! که در هر حال، نتیجه فرقی نمی‌کند، لباس مناسب نوجوان نیست! این مساله درباره تولیدات سینمایی و تلویزیونی هم صدق می‌کند، نوجوانان در یک بازه سنی‌ای قرار می‌گیرند که نه تولیدات کودک برایشان مناسب است و نه می‌توانند مخاطب فیلم‌های بزرگسال باشند.

در همه امور دینی و بالاخص اموری چون مساله محرم و واقعه عاشورا که بخش عظیمی از آنها را عبودیت و عشق شکل می‌دهند، باید راه برای پرسش باز باشد. نمی‌شود این مسائل را از زاویه‌ای کاملا احساسی روایت کرد و انتظار داشت نوجوانان درصورت روبه‌رو شدن با شبهه‌هایی که برایشان ایجاد می‌شود، مقاوم باشند.

ما به‌عنوان والدین، حق نداریم و نباید از فرزندان‌مان درجهت دیده شدن استفاده کنیم، خواه این دیده‌شدن مادی باشد یا معنوی، تجاری باشد یا فرهنگی؛ چراکه او هویتی مستقل داشته و حق دارد در زمان مناسب، شخصا گرایش‌های خود را انتخاب کند.

همان‌قدر که برای داشتن یک بدن سالم و فرآیند رشد مطلوب به تغذیه مناسب احتیاج است، برای داشتن آرامش روانی و سلامت روحی به مصرف رسانه‌‌ای درست نیاز است، اما غافل ماندن از دومی، نتایج به‌مراتب جبران‌ناپذیرتری دارد.

ما، با این دستگاهی که برای بررسی مسائل اجتماعی راه انداخته‌ایم، گویی یک مانیتور بزرگ در میدان اصلی شهر نصب کرده‌ایم که ماجراها را هرچه جذاب‌تر و با داد و قال‌تر برایمان نشان بدهند، صفحه و خبرگزاری و شبکه ما دیده شود، بقیه‌اش مهم نیست. راستش را بخواهید، سمیه و شاهرخ و رومینا و هلیاهای دیگری در آینده منتظر ما هستند تا آدرنالین موردنیازمان را تامین کنند.

امروزه با نوجوانانی روبه‌رو هستیم که تکنولوژی و خصوصا شبکه‌‌های مجازی‌ای مثل اینستاگرام را جایگزین کتاب کرده‌‌اند؛ روند این جایگزینی بسیار سریع اتفاق افتاده و بسیاری را از توصیف این موقعیت، عاجز کرده است.