جواد فرحانی، تهیه‌کننده برنامه «پانتولیگ» گفت: «پانتولیگ» یک مسابقه تلویزیونی با محوریت پانتومیم است. اجرای برنامه برعهده محمدرضا گلزار خواهد بود .

محسن برمهانی، معاون سیما درباره خبر پر سر و صدای بازگشت برخی چهره‌ها همچون رضا رشیدپور و محمدرضا گلزار گفت: نمی توانیم همه چهره ها را با یک چوب بزنیم. چون هر کدام یک فرد متفاوت هستند. برای مثال فردی با نظام عناد داشته و هدفش چیزی جز مصلحت مردم بوده است؛ یکی به یک جمع بندی رسیده که الان فهمیده اشتباه کرده است. در سال ۸۸ هم این موارد را داشتیم.

رضا رشیدپور و گلزار و... باید به تلویزیون برگردند؟ به نظرم سوال مهمی نیست؛ من فکر می‌کنم هر کس قانون اساسی و ساختار سیاسی را در نظر و عمل قبول دارد و می‌تواند به شکل حرفه‌ای حرفِ ملی بزند و تحت یک قرارداد چارچوب‌مند و غیرآپارتایدی حاضر باشد کار کند بد نیست که در شرایط فعلی آنتن داشته باشد.

انگار روزهای عجیب تلویزیون تمامی ندارد و حالا دیگر سطح دعوای بین برنامه‌سازان تلویزیونی به فضای عمومی هم کشیده شده است.

هنوز هیچ مرجع رسمی خبر تایید برگشت «رضا رشیدپور» و «محمدرضا گلزار» را تایید نکرده است اما 2 طیف سیاسی عصبانی شده‌اند.

گلزار بازگشتش به صدا و سیما را تایید کرد و گفت:«بزودی مسابقه «پانتومیم» در تلویزیون داریم و من مجری‌ام. می‌بینمتون».

محمدرضا گلزار ازدواج کرد و هواداران افراطیش این روزها یا زیر سِرُم می‌روند یا در صفحه‌اش مرثیه‌سرایی می‌کنند.

محمدرضا گلزار در واکنش به حاشیه‌های حضور تبلیغاتی‌اش در بازار موبایل ویدیوی تقطیع شده‌ای را منتشر کرد.

حتما کارتون لوک خوش‌شانس را دیده‌اید لوک خوش‌شانس وقتی کار خود را تمام می‌کند و هدف خود را انجام می‌دهد با همان لباس کابویی به سمت خورشید حرکت می‌کند

حضور فیزیکی گلزار و شیرینی ذاتی کیایی، در کنار حیایی، فضایی را ایجاد کرده بود که در زوج حیایی- صالحی به‌هیچ‌وجه تکرار نشد.

طرفداران گلزار یا همان «گلزاری‌ها» در این سال‌ها با سرعت معروف‌شدن سلبریتی‌شان قد کشیده‌ و به‌روز شده‌اند. ما در وضعیتی با این گروه از هواداران متعصب روبه‌رو هستیم که هیچ رقیبی برای بازیگر دست‌چندمی خودشان در سینما قائل نیستند و تعدد دیدار چنددقیقه‌ای یا چندثانیه‌ای با او را افتخار بزرگ زندگیشان می‌دانند و با تعدادش به یکدیگر فخر می‌فروشند.

اینکه روند ستاره‌سازی در سینمای ایران چه مسیری را طی کرده بحثی مستوفا می‌طلبد. در ایران مشکلی که سر راه ستاره‌ها قرار داشت، در ابتدا کمپانی‌های بزرگ نبودند، بلکه مشکل جو جامعه بود که اساسا خود سینما را نمی‌پذیرفت و بازیگران ایرانی به‌خصوص زن‌ها برای حضور در آن مشکل داشتند. این البته به نوع ورود سینما در ایران هم مربوط است. اساسا سینما وقتی می‌خواست به‌طور جدی وارد سبد مصرفی مردم شود، با قلدری رضاخان روبه‌رو شد.

گلزار از همان زمانی که در آریان بود، به واسطه کارهایی که انجام داد و تمایلی که در مصاحبه از خود نشان می‌داد، خیلی زود توانست طرفدارانی دست‌وپا کند. البته هنر مرحوم «ایرج قادری» در ستاره‌سازی هم بود که توانست با درام عاشقانه «سام و نرگس»، هواداران این بازیگر را در بدو ورودش به سینما، به چندین برابر برساند. حال آنکه سابقه نداشته هیچ‌یک از سلبریتی‌های سینما، مانند گلزار، با فیلم اول‌شان، تا این اندازه با اقبال مخاطب مواجه شده و به ستاره برجسته سینمای ایران تبدیل شوند.

چیزی که جایگاه کسی مثل چنگیز جلیلوند را مشخص می‌کند، یک عمر فعالیت هنری با تمام زیر و بم آن است و این دقیقا بهترین معیار برای سنجیدن هنرمندان است.