محمد درویش معتقد است؛ یکی از اقدامات آن بسیار مثبت و سازنده دولت سیزدهم تصویب سند امنیت غذایی ایران بود.

سال‌هاست که ذخایر آبی کشور دچار بحران شده و حتی سازمان‌های بین‌المللی هم هشدارهایی مبنی‌بر وقوع این بحران در کشور داده‌اند. سیستان‌وبلوچستان یکی از استان‌هایی است که با این بحران دست‌وپنجه نرم می‌کند.

شنبه‌شب آسمان شهر تهران غبارآلود شد و ریزگردها به‌وضوح در آسمان شب قابل‌رویت بودند. کیفیت هوای پایتخت با شاخص 223 و در وضعیت بسیار ناسالم قرار گرفت. شاخص کیفیت هوا در شهرقدس، شهریار و پاکدشت به عدد ۵۰۰ و شاخص در شهرستان ورامین ۳۰۴ و شهرری عدد ۳۰۹ بود.

تجویزات و مصوباتی که به اذعان مدیرکل محیط‌زیست استان آذربایجان غربی روز گذشته، نصفه یکی از 26 مصوبه‌ای که برای احیای دریاچه ارومیه در دست اقدام است و باید اجرایی شود، با حضور رئیس‌جمهور اجرا شد.

سال‌های سال است که در آذرماه و دی‌ماه با پدیده وارونگی هوا روبه‌رو هستیم و شدت آلودگی افزایش پیدا می‌کند.

اغلب پیشنهاد‌هایی که در ستاد احیای دریاچه ارومیه مطرح شد درباره تغییر چیدمان توسعه نبود، بلکه درباره بهبود وابستگی معیشتی به منابع آب‌وخاک بود.

حجم ذخایر پنج سد امیرکبیر، طالقان، لتیان، لار و ماملو درحال‌حاضر به ترتیب ۱۳۰، ۲۵۳، ۶۱، ۱۲۲، ۶۶ میلیون مترمکعب است، درحالی‌که در زمان مشابه سال گذشته، حجم ذخایر آبی پنج سد مذکور، به ترتیب ۱۸۳، ۲۹۶، ۶۲، ۱۵۶، ۱۰۷ میلیون مترمکعب بوده است.

چهارگوشه ایران را که بگردید، اصلا به قول بعضی از فعالان محیط‌زیست، اگر کل دنیا را هم که بگردید، اکوسیستمی نظیر آنچه در خلیج گرگان و تالاب بین‌المللی میانکاله وجود دارد، نمی‌بینید.

تا کی قرار است حفاظت از محیط‌زیست صرفا جمله‌ای نوشته‌شده بر سردر سازمانی باشد با اقل اختیارات و امکانات و منابع؟ تا کی دغدغه محیط‌زیست نقل محافل شبه‌روشنفکری باشد و سیاستگذاران این حوزه، اندک دانشی از محافظت و مواجهه با محیط‌زیست نداشته باشند؟

«فرهیختگان» با چند نفر از فعالان و دغدغه‌مندان حوزه محیط‌زیست گفت‌وگویی انجام داده تا سلسله‌مسائل و اولویت‌های محیط‌زیست ایران مشخص شود و شاید از مسیری هم به گوش مسئولان و تصمیم‌گیران برسد.

پروژه‌هایی با این وسعت و ابعاد حتما باید ارزیابی زیست‌محیطی داشته باشد تا بتوان درمورد آن قضاوت درست کرد. اینکه مجلس یک دفعه بگوید ما تصویب کردیم که این کار باید انجام شود یا نشود، یک بدعت خطرناک است و سازمان محیط‌زیست باید دربرابر این تصمیمات خلق‌الساعه، ضرب‌الاجلی و انقلابی بایستد.

ماجرای انتقال آب از دریا به مناطق داخلی کشور، همواره حاشیه‌های زیادی را داشته است؛ چراکه هر دو دسته موافق و مخالف آن، ادعاهای قابل‌نقضی را بیان می‌کنند و سوای این چون تجربه خاصی هم در این زمینه نداریم یا بهتر بگویم تجربه موفقی را شاهد مثال نداریم، نمی‌توان به آن استناد کرد.

نداشتن مجوز زیست‌محیطی، به‌نوعی وضعیت جداناپذیر بسیاری از پروژه‌های عمرانی کشور بوده است؛ پروژه‌هایی که امروزِ روز هم تبعات نداشتن همین مجوزها در آنها مشکلات عدیده‌ای را ایجاد کرده است.

درست است که 90 میلیون مترمکعب آب به یزد می‌رود، درست است که 200 میلیون مترمکعب آب در بالادست چهارمحال وبختیاری برداشت می‌کند اما اصفهانی‌ها به‌جای این میزان 330 میلیون مترمکعب از سفره‌های آب زیرزمینی برداشت می‌کنند.