لیلی عاج
«سرهنگ ثریا» را یکی از فیلم‌اولی‌هایی که از سال ۱۴۰۰ به بعد وارد فضای حرفه‌ای سینمای ایران شده‌اند ساخته است؛ یکی از آن پدیده‌های نوظهوری که هنوز نام‌شان برای ما تازگی دارد اما به طور قطع در آینده خیلی از آنها فیلمسازان شاخصی خواهند شد.
لیلی عاج یکی از پدیده‌های جشنواره امسال است و احتمالا سال‌های بعد هم نام او را خواهیم شنید.
من یک ایده داشتم به اسم خاکسپاری با توجه به اینکه پدربزرگم کشاورز بود. در مورد اصفهان نبود. در مورد محصولاتی که کشاورزان بازاری برای فروش‌شان ندارند و آنها را دوباره به‌عنوان کود به خاک می‌سپارند. اما درباره اتفاق اصفهان فکر می‌کنم وقتی بلافاصله به آن نزدیک شویم، گویی داریم کار خبری می‌کنیم نه درام. درام به زمان و تفکر احتیاج دارد باید از آن فاصله گرفت و بررسی‌اش کرد. درباره اصفهان نوشتن زود است.
یادداشت