علی‌اصغر شادروان
به‌واقع سیاست حذف قهرمان از قصه‌های سینمای ایران که در دهه ۸۰شمسی پس از مدت‌ها تلاش بالاخره جا افتاد و ادامه پیدا کرد، تحت‌تاثیر نوعی سیاستگذاری رخ داد که از بالا انجام شد.
حوزه هنری یکی از نهادهای انقلابی ایران است که در آن می‌توان بخش قابل توجهی از جلوه‌های فرهنگی و هنری برآمده از نظام جدید را دید.حوزه هنری در این سال‌ها محل رشد و سکوی پرتاب خیلی از افراد بوده است، اما تقریبا اکثر این افراد، این مکان را به‌عنوان ابزاری برای رشد خود یا پناهگاهی دربرابر دولتی‌ها در یک برهه زمانی بخصوص درنظر گرفته‌اند.
من احساس کردم جنبه‌های نمایشی و دراماتیکی در این شخصیت وجود دارد یعنی بدون تعصب روحانی یا غیرروحانی بودن سراغ این کاراکتر رفتم. حتی زم به من می‌گفت یک جاهایی تا می‌توانید لباس روحانی تن او کنید اما من فقط یک جا در فیلم از لباس روحانیت استفاده کردم، آن هم جایی که مشغول نماز است و با موتورسیکلت فرار می‌کند. یکی از اختلافاتی که داشتم این بود که می‌گفتند، این لباس را چند جا نشان دهید که این فقط چریک نبوده و اسلحه وارد نمی‌کرده است؛ گفتم ظرفیت چنین کاری در فیلمنامه نیست، ضمن اینکه وقتی پخش شد به شما می‌گویند که می‌خواستید تبلیغ یا کار شعاری کنید.
یادداشت