عبدالرضا فرجی‌راد
روز گذشته امیرعبداللهیان در سفری منطقه‌ای راهی عمان شد. سفری که برخی منابع اطلاع می‌دهند قرار بوده قبل از حمله رژیم‌صهیونیستی به کنسولگری ایران انجام شود اما این حمله آن را به تعویق انداخته است، بنابراین نمی‌توان این سفر را بی‌ارتباط با حوادث منطقه و مذاکراتی که برای آتش‌بس در جریان است تحلیل کرد.
حدود ۱۰۰ روز پیش نیروهای مقاومت فلسطینی اتفاقی را رقم زدند که تحولات بزرگی را در منطقه نوید می‌داد. حال با گذشت زمان نشانه‌هایی از این تحولات در حال پدیدار شدن است. یمن که روزی از موضع تدافعی در مقابل عربستان و حامیان غربی و عربی آن قرار گرفته بود اکنون در موضعی تهاجمی این قدرت‌ها را برای دفاع از امنیت اسرائیل به تکاپو واداشته است.
از اواسط شهریور تاکنون غربی‌ها با دستمایه قراردادن فوت مهسا امینی یک نبرد رسانه‌ای گسترده را علیه ایران آغاز کرده و تمام امکانات خود را برای به‌آشوب کشیدن فضای داخلی ایران به‌کار گرفته‌اند.
فکر می‌کنم داریم در مسیر مثبتی حرکت می‌کنیم وآمریکایی‌ها دارند با تبلیغات جامعه و افکار عمومی را برای پذیرش این توافق آماده می‌کنند.
تا قبل از عید مساله راستی‌آزمایی و تضمین و خارج کردن سپاه از لیست تروریستی، پرونده‌های باز مذاکرات بود. اما از عید به بعد، مسائل دیگری هم اضافه شده، مانند افزایش میزان اورانیوم غنی‌شده یا در همین یک هفته، مساله بازرسی آژانس و بحث دوربین‌ها و خاموش شدن آنها، مسائل جدیدی است که پیش آمده و اگر بخواهد مذاکرات مجددا در وین شروع شود، این موارد در اولویت است تا مساله سپاه.
من معتقدم الان هم حاضر هستند راه را باز کنند تا نفت ایران به بازار بیاید. البته این یک قسمت کار است. قسمت دیگر آمدن پول در حساب ایران است. درحال‌ حاضر بیشتر اروپاست که دراین‌باره تمایل دارد و به آمریکا فشار می‌آورد. به همین جهت ایران باید مقداری در این زمینه دیپلماسی فعال‌تری داشته باشد.
گزارش آژانس درواقع یک قدم به عقب است. باتوجه به اینکه امیدها به برجام توسط آنها بیشتر و زیادتر بود، و اخیرا هم اعلام شده که آمریکایی‌ها حاضر نیستند سپاه را از لیست بردارند و احتمال توافق ضعیف شده، آژانس آمده با چراغ سبز غرب، این گزارش را داده است.
دست ایران در مذاکرات، با توجه به قضایای اوکراین و گرفتاری‌های پیش‌آمده برای آمریکا و غرب، پر است.
به‌نظرم بحران‌‌هایی که درحال‌حاضر پیش آمده در ابتدای راه است. این امکان وجود دارد که مثلا جنگ تا یک هفته ده روز دیگر تمام شود اما این بحران تحریم‌ها علیه روسیه به این زودی‌ها حل نمی‌شود.
به‌نظر می‌رسد با توجه به اینکه جمهوری‌خواهان درباره احتمال خروج دوباره آمریکا از توافق پیش‌رو تهدیدهایی داشته‌اند، تاکید ایران بر حفظ سانتریفیوژها و غنی‌سازی ۲۰درصد و ۶۰درصدی که انجام شده، در ایران است. به این معنا که اینها در ایران و زیرنظر آژانس بین‌المللی انرژی اتمی باقی بماند تا تضمینی برای جلوگیری از خروج مجدد آمریکا از توافق احتمالی باشد.
طبیعتا بحث برداشتن تحریم‌‌های وضع‌شده علیه اشخاص و مجموعه‌هایی که در زمان برجام تحریم نبوده‌اند و سایر تحریم‌هایی که بعد از برجام علیه ایران وضع شده است باید از اصلی‌ترین موارد مورد بحث باشد که مقصر این بحث‌ها و تغییرات احتمالی در متن نهایی هم آمریکایی‌ها هستند.
سرعت مذاکرات کند است و زمان برای آنها مولفه‌ای جدی است. درحالی که برای ما ضرب‌الاجل آنها یا زمان مورد جدی‌ای نیست. هرچه زمان می‌گذرد به ضرر آنهاست.
مذاکرات دارد جلو می‌رود، اما چون مذاکره‌کنندگان به نقاط حساس رسیده‌اند، باید روی بعضی موارد بحث و چانه‌زنی صورت بگیرد تا توافق شود. بنابراین هرچه جلوتر می‌روند، فشردگی کار مذاکرات بیشتر می‌شود و طبیعتا گفت‌وگوها زمان بیشتری هم می‌برد.
برای ایجاد گشایشی در روابط اقتصادی ایران و آمریکا باید اقتصاد را از سیاست جدا کنند. یعنی آمریکا راهی برای همکاری‌های اقتصادی باز بکند و دوم خودش نیز وارد تعاملات اقتصادی با ایران شود.
طرف ایرانی تمایلی ندارد که مذاکرات، دنباله همان مذاکرات قبلی باشد، طرف غربی هم این را پذیرفته.
1 2 3 4
یادداشت