بحث استعدادهایی که قرار است وارد سینما شوند، بالاترین اهمیت را دارد. برای برطرف شدن معضلاتی مثل پدیده شبح کارگردان، وقتی ساختار را درست کنیم، خودبه‌خود آفاتی که از آن بیرون می‌آید هم از بین می‌رود. فکر کنید نهالی دارید که ابتدا نیاز به نگهداری دارد و حفاظی برای آن قرار می‌دهید. بعد وقتی رشد کرد، درختی می‌شود که نیازی به حفاظ ندارد و آن را برمی‌دارید و درخت تناور می‌شود.

همه چیز با شایسته‌سالاری حل می‌شود و برای رسیدن به شایسته‌سالاری باید افرادی داشته باشیم که فیلم را بشناسند، کارگردانی را بشناسند، سینمای دنیا را بشناسند، مخاطب ایرانی را بشناسند و با تمام جزئیات دیگر آشنایی داشته باشند تا بتوانند افراد بااستعداد را کشف کنند.

یکی از دوستانم با من تماس گرفت و گفت فیلم کوتاهی ساخته است و در موسسه آموزشی آقای بازیگر «ش-ح» به آنها گفته‌اند که می‌توانید دو میلیون تومان پول بپردازید تا فیلم‌تان در اینجا نمایش داده شود.

در سینمای ما نه‌تنها با مخاطب برخورد طبقاتی شده و بخش عمده‌ای از جامعه ایران، از دایره رصد سینمای ایران خارج شده‌اند و نه مضامین این فیلم‌ها به جهان آنها و عادت‌واره‌های فرهنگی‌شان ربط دارد، نه سالن سینما در دسترس‌شان است، بلکه در جانب عوامل تولید هم این وضعیت طبقاتی وجود دارد.