شاعر
امروز زادروز استاد ادبیات ایران، محمدرضا شفیعی کدکنی است؛ او در زمره شاعران اجتماعی قرار دارد وی در اشعار خود تصویری از جامعه ایرانی در دههٔ ۴۰ و ۵۰ خورشیدی را توصیف میکند.
علیرضا طبایی زاده ۱۴ آذر سال ۱۳۲۳ در شهر شیراز بود که امروز در ۸۰ سالگی در منزل خود از دنیا رفت.
حامد عسگری در روزنامه نوشت: هوشنگ مرادی کرمانی من را گرفتار ادبیات کرد، قلمش جادو بود. همین الان هم که کتاب‌هایش را ورق می‌زنی از فرط سادگی و روانی و سرراست بودن می‌کوبی روی زانویت که ‌ای بخشکی شانس.
محمدعلی بهمنی، قافله‌سالار غزل و نگین انگشتر شعر بود. اشعارش در خیابان عاطفه قدم می‌گذاشت و در هم‌مسیری با عابران روح آنها را نوازش می‌داد. در خورجین شعر بهمنی «دریا»، «عطش» و «غزل» بیش از دیگر گل‌واژه‌ها خودنمایی می‌کردند و به کلیت شعر او رنگی از لطافت و زیبایی می‌زدند.
بهمنی از زمانی که به دنیا آمد، زندگی عجیبی داشت. بزرگ شدن او در خانواده‌ای که از کودکی اشعار شاعران بزرگ را شنیده باعث شد در همان سن کودکی اولین شعرش را بگوید. دلسوزی او برای شعر و ادب ایران موضوعی است عیان؛ چراکه او درکنار سمت‌هایی که داشته، همیشه تلاش کرده به رشد موسیقی کمک کند.
شعر محمد رسولی، شاعر آیینی اهل بیت (ع) در رثای سیدالشهدای خدمت، سید ابراهیم رئیسی را بشنوید.
بخشی از کتاب «ایران را از یاد نبریم» اثری از محمدعلی اسلامی ندوشن در مورد تاریخ ایران را بخوانید.
علی حمادی العاملی شاعر لبنانی، شعری که رهبر انقلاب در دیدار اخیرشان با شعرا بر رسیدنش به مردم غزه تاکید کرده بودند را ترجمه کرد.
شعر زیبای دکتر شفیعی کدکنی در دفاع از ملت فلسطین را بخوانید.
در برف‌های کلیمانجارو بوده‌ام و در صحرای حجاز نیز. گرم و سرد روزگار بر من تاثیری ندارد و زمان و گذرش نیز برایم بلامعنی است. به پلکی از شرق به غرب می‌روم و از شمال به جنوب.
افشین علا غزلی با عنوان «کودک‌کش» با مطلع «در فلسطین خاک بگشاید دهان ای‌کاش» برای مظلومیت مردم غزه وشهدای بیمارستان المعمدانی سرود.
انسان‌های برمنش و دانش‌گستری که در حوزه علم اندوزی لحظه‌ای را به بیهودگی و بی‌مایگی سپری نمی‌کنند.
تیزر آلبوم «شاعر گمشده» با صدای استاد شهرام ناظری و آهنگسازی ارشک رفیعی با اشعاری از محمود مشرف آزاد تهرانی (م آزاد) منتشر شد.
آلبوم «شاعر گمشده» با صدای شهرام ناظری و آهنگسازی ارشک رفیعی به زودی منتشر می‌شود.
مباهله از ریشه‌ بهل است که در لغت به معنای رها کردن و به خود واگذاشتن می‌باشد و نیز دعایی است که همراه با تضرع و اصرار باشد.
1 2 3
یادداشت