نظرم درمورد این اتفاق، همان چیزی است که خیلی کوتاه درباره آن نوشتم و اینکه معتقدم باید یک‌جایی جلوی برخی آدم‌هایی که با بی‌احترامی و نگاه بالا به پایین به ساحت‌ها و حوزه‌های دیگر نگاه می‌کنند، آن هم ساحت و حوزه‌ای مثل هنر، گرفته شود.

بی‌مادر نه‌تنها نتوانسته باتوجه به موضوع فیلم یک داستان مادرانه آرام و عاطفی را به تصویر بکشد بلکه در نقطه مقابل و بدون کارکرد منطقی، صحنه‌های خفگی دختر بچه‌ای در آب یا مردن فرزند را نشان می‌دهد و این مقدار سیاه‌نمایی کارکردی در فیلم ندارد و نقطه طلایی یا ایجاد اتفاقی خاص نیست و تنها بار مصیبت‌زدگی و تلخی آزاردهنده‌ای را به بیننده منتقل می‌کند و به‌طور کلی توازن تلخی و شیرینی یا بهتر است بگوییم مادرانگی را در اثر از بین می‌برد.