در نظام اسلامی، «مردم» راکب و سواره هستند و اسب و مرکب آنان سیاست و اقتصاد و اجتماع است و «دولت» افسار و کنترله است که مردم با آن، مرکب و اسب حاکمیت را کنترل می‌کنند و جهت می‌دهند.

با بالارفتن مناقشات غرب آسیا و مشخصا مساله فلسطین و اسرائیل و از زمان طوفان الاقصی، مساله یهود مجددا در معرض دید ما قرار گرفت و عملیات وعده صادق آن را به مرحله جدیدی وارد کرد.

ما وقتی می‌نویسیم چه‌بسا در رودربایستی پروپاگاندای تبلیغاتی غربی‌ها و اذناب آن در ایران یا دوستان خود هستیم، به این دلیل حقیقت را چنانچه هست بازتاب نمی‌دهیم، زیرا می‌ترسیم به ارتجاع و عقب‌ماندگی متهم شویم. 

گذشتگان میراث گرانبهایی برای ما به‌جای گذاشته‌اند؛ گنجینه‌ای ارزشمند به نام تاریخ و سنت‌های آن ‌که باید از آن درس‌ها بیاموزیم و عبرت‌ها بگیریم. ما به‌مثابه ایرانی مسلمان، دنباله تاریخی ارزشمندی داریم که تنها شامل تاریخ ایران یا تاریخ اسلام یا جمع آن دو یا حتی تاریخ مدون جهان نیست، بلکه تاریخ حیات معنوی بشر یعنی تاریخ پیامبران الهی و نبردها و درگیری‌های حق و باطل و جنگ فقر و غنی درطول تاریخ معنوی بشریت است که در قرآن، متن بی‌بدیل الهی و نهج‌البلاغه و سیره به ارث گذاشته شده است. اما این میراث همراه با وصیتنامه‌ای روشن و دقیق در اختیار ما قرار گرفته است.

رهبر معظم انقلاب در دیدار مدیران سازمان تبلیغات اسلامی نکات مهمی بیان کردند که برآمده از حکمت اسلامی است. اگر بخواهیم سه محور مهم آن بیانات را برشماریم، می‌توانیم اصولی علمی و عملی استخراج کنیم. 

سیاست در دوره معاصر مصادف با دروغ و فریب است؛ و دروغ یعنی دستکاری واقعیت با هدفی خاص.

امام جمعه در روز جمعه مردم را امر به تقوا می‌کند با گفتار خود؛ من می‌گویم شما در روز شنبه و یکشنبه و دوشنبه و سه‌شنبه و چهارشنبه و پنجشنبه مردم را امر به تقوا کنید با رفتار خود. والّا اگر ما روز جمعه دعوت به تقوا کردیم اما روز شنبه یک عملی از ما سر زد که این با تقوا سازگار نیست.