در طول هفته‌های گذشته به حدی فیلم و خبر از تجمعات اعتراضی دانشجویی منتشر شده که تقریبا همه حداقل یک بار آن را دیده‌اند، فیلم‌هایی که نشان می‌دهد بخشی از دانشجویان معترض نه‌تنها تمایلی به گفت‌وگو ندارند، بلکه برنامه‌هایی که در آن بستر برای گفت‌وگو میان دیدگاه‌های مختلف دانشجویی ایجاد می‌شود را هم تحمل نمی‌کنند.

متاسفانه تعامل و ارتباط ما با نمایندگان مجلس آنطور که بایدوشاید نیست و صرفا با چند نماینده مجلس به‌صورت خاص آن هم در فضای مجازی تعامل و گفتمان داریم.

با بررسی آماری میان رتبه دانشگاه‌های کشور در سیستم رتبه‌بندی تایمز می‌توان به این نتیجه رسید که عملا نظام آموزش‌عالی کشور درطول 8 سال گذشته نه‌تنها برنامه روشنی در این زمینه نداشته، بلکه عموم دانشگاه‌هایی که از سال 2016 توانستند با قبولی در مولفه‌های تعیین‌شده توسط تایمز، خود را در زمره برترین‌ها قرار دهند هم با شکست در روند ارتقا و حتی حفظ جایگاه‌شان روبه‌رو بوده‌اند.

عدم‌استفاده از فارغ‌التحصیلان دانشگاهی کشور به دلیل نبود همان اکوسیستم خلق ثروت از دانش است، چراکه کشورهای دیگر به راحتی می‌توانند از همین فارغ‌التحصیلانی که در نظام آموزشی ما تربیت یافته‌اند، استفاده کرده و حتی اولویت اصلی‌شان نیز جذب آنها باشد.