سیاستگذاری به‌طور عام و سیاستگذاری در شهر تهران به‌طور خاص در ابتدا مستلزم فهم چیستی و غایت زیست جمعی در کلانشهر است. سیاستگذار باید بداند که می‌خواهد با این کار چه چیز را ممکن سازد و چه ابزارهایی برای آن در اختیار دارد.

مسائل شهری ما با تصاعدی پیچیده، با عدم قطعیت‌های زیاد، درحال دگرگونی‌اند. بااین‌حال گویی ما اصرار داریم با همان نگاه 50 سال و جعبه ابزاری که در آن برهه برای حل‌وفصل مسائل شهری طراحی شده بود، مسائل را پیش ببریم. به این ترتیب، همواره برای حل هر مشکل یا مساله جدید، اقدام به اضافه کردن بازوی اجرایی در ساختار قدیمی مدیریت شهری کردیم.

نیاز است مدیریت شهری نسبت به 49 درصد اجاره‌نشینی شهر مسئولیت قبول کند. این 49 درصد جمعیت اصلی هستند که اجاره خانه آنها با درآمد آنها نزدیک به هم است. مدیریت شهر مسئول تنظیم کردن اجاره خانه است. نباید اجازه داده شود اجاره خانه در این شهر به دلار و قیمت آن وابستگی داشته باشد.