پهنه رودکی / روبروی تالار وحدت

چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر از از ابتدای بهمن‌ماه به صورت رسمی کار خود را آغاز کرد و در شرایطی که هجمه‌های مختلفی برای تحت‌الشعاع قرار دادن این دوره از جشنواره ایجاد شده است، با همراهی هنرمندان تئاتر سراسر کشور این دوره از جشنواره همچنان در حال برگزاری است.

در چارت سازمانی ارشاد مدیرکل پایین‌تر از معاونت است و در چارت جشنواره نیز رئیس شورای سیاستگذاری پایین‌تر از رئیس جشنواره اما وضعیت پارادوکس موجب می‌شود که معاون هنری برای خالی نبودن عریضه، رئیس شورای سیاستگذاری شود و آدم‌های مختلف را در این شورا تعیین کند.

در روزهای گذشته قادر آشنا و تیم او در اداره‌کل هنرهای نماشی تصمیم به انتشار اسناد مالی خود پیش از کنار گذاشته شدن در دولت بعدی کردند. اسنادی که متعلق به سال 1399 و در چند مورد محدود متعلق به معوقات سال‌های 97 و 98 است. با اینکه جداول نسبت به گذشته بیشتر تفکیک‌ شده‌اند؛ اما حجم فقدان شفافیت به نحوی است که گویی این جداول برای از بین بردن شفافیت تنظیم شده‌اند.

جشنواره تئاتر فجر بیش از هر زمانی به مشکلات مبنایی خود مواجه شده است. اینکه اساسا امسئولیت این جشنواره با چه‌کسی است.

تمرکزگرایی در تهران، تئاتر ایران را نابود می‌کند. شیب مهاجرت تئاتری‌ها به تهران شدیدتر شده است و استعدادهای نابی که می‌توانند هنر نمایش یک استان یا شهر را تقویت کنند، به بازی مبهمی به نام تهران گام می‌گذارند. چاره‌ کار سرمایه‌گذاری دولتی و توجه به وضعیت استان‌هاست.

فکر می‌کنم باید بازار تئاتر ادامه داشته باشد تا بتوانیم در تئاتر بین‌الملل نفوذ داشته باشیم و خود را به خوبی معرفی کنیم.

شرایط امروز سخت‌تر است؛ اما بازار تئاتر می‌تواند وابستگی مالی هنرمند نسبت به دولت را بکاهد و یک کانال مالی تازه برای او فراهم کند، کانالی که در شکل کمپانی‌ها می‌تواند کارآفرینی نیز در پی داشته باشد.

چند ماهی می‌شود که مساله‌ «اکنونیت» توجه برخی روزنامه‌نگاران و منتقدان را به خود جلب کرده است پس ما هم این مساله را با خدایی در جریان گذاشتیم .

از ابتدای امسال بخش جوان منتقد تئاتر همواره به بزرگ‌ترهایش خرده گرفته است که ایران، اکنون و وضعیت اجتماعی امروز در کجای آثارتان قرار گرفته است.

مخاطب تئاتر ایران به‌هیچ‌وجه قابل‌مقایسه با مخاطب غربی نیست و دلایل مشخص تاریخی دارد.

تئاتر می‌تواند آینه تمام‌نمای فرهنگ‌های مختلف ایران شود و تئاتر فجر هم می‌تواند جشنواره هفت‌اقلیم باشد.

می‌توان حس کرد میانگین سنی مخاطبان میان 20 تا 30 سال است. می‌توان فهمید مخاطبان اساسا از قشر متوسط یا افرادی هستند که گرایش به طبقه متوسط دارند. برخلاف تصور، تئاتر فجر محل رجوع طبقه مرفه و ثروتمند نیست.

مدیرکل هنرهای نمایشی گفت: من معتقدم باید شیوه اجرایی جشنواره تئاتر فجر تغییر کند چون پس از این همه دوره باید شاهد پیشرفت جدی‌تری در آن باشیم.