تمدن نوین اسلامی که ایران سردمدار آن در دنیا به‌شمار می‌رود و دقیقا نقطه مقابل تمدن غرب است، درصورتی‌که در همه شئوناتش به منصه‌ظهور برسد، طبیعتا سرعت افول تمدن غرب را که همین امروز با چالش‌های مختلفی روبه‌رو است، شدت خواهد بخشید. اما ایجاد این تمدن قطعا در وهله اول نیازمند آن است که همه اجزای آن شکل بگیرد، اجزایی که می‌توان یکی از آنها را حوزه علمی دانست. علم که خاستگاه‌اش را هم باید دانشگاه‌ها معرفی کرد.

زمانی که از تمدن نوین اسلامی صحبت می‌شود، منظور پیشرفت‌های معنادار، همه‌جانبه، مبتکرانه، جهشی و متمایزی است که نظم و مناسبات مدنی تازه‌ای را براساس تعالیم اسلامی با محوریت عدالت برقرار کرده و فرصت‌های ملموسی را برای رشد توامان مادی و معنوی انسان‌ها فراهم می‌کند. 

باید توجه داشت که اکنون زمینه‌های فرهنگ دینی به لبه‌های دوره جامعه دینی رسیده و تا از این مسیر عبور نکند، امکان تحقق تمدن نوین اسلامی وجود ندارد.

اصل تحول‌خواهی با همت و اراده انسان‌ها رابطه مستقیم دارد. جامعه‌‌ امروز ما تا وقتی که گفتمان عدالتخواهی محقق نشود و در جامعه ما عدالتخواهی عقلانی ظهور و بروز پیدا نکند، تا زمانی که مبانی اصیل انقلاب نگاشته نشود، تا زمانی که به جوانان و دانشجویان و نخبگان علمی آن‌طور که باید توجه نشود، تا زمانی که اصل شایسته‌سالاری مبنا ما قرار نگیرد، تا زمانی که شفافیت عقلانی در امور کشور نباشد، تا زمانی که بودجه عملیاتی مدنظر نباشد و... به این تحول نیاز دارد.

حرکت اسلامی در جهت رسیدن به تمدن نوین اسلامی هم با همواری‌ها روبه‌رو خواهد شد و هم با ناهمواری‌ها و موانع فراوان.