تئاتر دانشگاهی
جشنواره‌ تئاتر دانشگاهی در این سال‌ها معمولا جشنواره‌‌ رادیکال‌تری بوده، جشنواره‌ای که طبیعتا اتفاق‌های ویژه‌ای در آن رخ داده است؛ اما باز هم فارغ از مسائل جامعه نبوده و نیست.
ای‌کاش بحث حمایت از کارهای تئاتری دانشجوها در جشنواره مطرح باشد؛ مشکل اصلی اینجاست که دانشگاه‌ها اصلا از برگزاری این رویداد و شرکت‌کردن آثار تئاتری در این جشنواره بی‌اطلاع بوده و پیگیری نمی‌کنند.
به‌عنوان دبیر جشنواره موظف هستم که برای برگزیدگان جشنواره سالن‌هایی برای اجرای عموم‌شان فراهم کنم و دانشگاه به‌عنوان نهاد مادر و تکیه‌گاه باید کمک‌هزینه و بودجه‌ای برای اسکان و دیگر مخارج آنها تخصیص دهد. جشنواره تئاتر دانشگاهی، کاری گروهی و تعاملی است که همه باید به وظایف خود توجه کنند.
مشکلات و چالش‌هایی در روند برگزاری این دوره از جشنواره تئاتر دانشگاهی و دیگر دوره‌ها وجود داشته است؛ اما در این دوره رادیکالی به نام کرونا مزید بر علت شده است تا چالش‌هایی چون بی‌نظمی، نابرابری، عدم حمایت و... از دانشجویان تئاتری را تشدید کند.
برگزاری جشنواره تئاتر دانشگاهی در شرایط کرونایی را باید به فال نیک گرفت؛ چراکه مهم‌ترین جشنواره تئاتری ایران بوده که جریان‌سازی می‌کند.
جشنواره بین‌المللی تئاتر دانشگاهی ایران به گفته دانشجویان تئاتری، یکی از مهم‌ترین و ارزشمندترین جشنواره تئاتری در کشور است که راه را برای دانشجویان و علاقه‌مندان این حوزه برای فعالیت گسترده و مثبت در عرصه تئاتر باز می‌کند، مسیری که از بطن یک جامعه فرهیخته و نهادی به نام دانشگاه سر برآورده است.
جشنواره تئاتر دانشگاهی را بایستی یکی از مهم‌ترین و ریشه‌ای‌ترین جشنواره‌ها دانست؛ جشنواره‌ای که بسیاری از نسل امروز و حرفه تئاتر ایران محصول و برآمده از آن هستند و روزگاری در قامت دانشجو در آن خوش درخشیدند و از همین‌رو است که هرساله خیل عظیمی از جامعه دانشگاهی کشور چشم‌انتظار برگزاری آن هستند.
جشنواره تئاتر دانشگاهی رویدادی متولد از دانشگاه است که تمام عناصر آن از بطن یک محیط فرهیخته به‌وجود آمده است اما همین نهاد مادر که حمایت از دانشجو جزء وظیفه ذاتی او است، به‌گفته گروه‌های تئاتری کمترین حمایت را حداقل در شهرستان‌ها و از گروه‌های تئاتر دانشجویی دارد.
یادداشت