الهه احمدی در گفت‌وگو با «فرهیختگان» از مشکلات و انگیزه‌های مادران ورزشکار می‌گوید: هربار ناامید شدم، یادم آمد «باور» دارم

شاید بهتر از هرکس دیگری معنا و حال آقای فروغی و کار بزرگی که او کرد را من درک کنم، چون در دو المپیک گذشته تا نزدیکی‌های گرفتن مدال رفتم، اما در هردو المپیک نفر ششم شدم، اما فروغی کار بسیار بزرگی کرد و مدال ارزشمندی را به‌دست آورد. معتقدم بیشتر از هرچیزی که برای خود فروغی در این مسابقات به دست آمد، ارزش این مدال برای تمام تیراندازی ایران بوده، است و خواهد بود.

خودم انتظار مدال المپیک را می‌کشم که مدال المپیک به گردنم بیفتد، دوبار نزدیک مدال المپیک بودم، یعنی وقتی مدال نزدیکم بود و از کنارم رد شد، نسیمی که از رد شدن مدال المپیک به‌صورتم خورد و حس بسیار خوشایند و در عین حال غم‌انگیزی بود.