استعمار
ناخودآگاه در روان‌کاوی، انبار امیال سرکوب‌شده، ترس‌ها و تناقض‌هایی است که رفتار سوژه را بدون آگاهی کامل او هدایت می‌کند. استعمار، به‌عنوان یک سوژه روان‌کاوانه، از دو نیروی کلیدی حسادت و پرخاشگری تغذیه می‌شود.
در روزگار ما نیز، تحولات منطقه‌ غرب آسیا بار دیگر یادآور همین قانون جاوید است. نبرد اخیر میان ایران و رژیم صهیونیستی نشان داد که موازنه قدرت تنها با ابزار نظامی سنجیده نمی‌شود. رژیمی که دهه‌ها خود را شکست‌ناپذیر می‌دانست، امروز در برابر اراده ملت‌ها و ایمان مردم منطقه، دچار شکنندگی شده است.
در نشست‌هایی که سال ۱۹۴۷ در سازمان ملل متحد درمورد مسئله تقسیم سرزمین برگزار شد، نمایندگان کشور‌های عربی از اصطلاح استعمار برای توصیف پروژه‌ صهیونیستی استفاده کردند.
زمانی که دونالد ترامپ با هدف عقب‌نشینی حوثی‌ها، دستور بمباران آن‌ها را صادر کرد، انتظار داشت ظرف ۳۰ روز به نتیجه‌ای روشن و قاطع دست یابد. اما در روز سی‌ویکم، باوجود تمایل همیشگی‌اش به پرهیز از درگیری‌های طولانی در خاورمیانه، گزارشی که دریافت کرد چندان امیدوارکننده نبود. نه‌تنها پیشرفتی حاصل نشده بود، بلکه آمریکا حتی موفق به کسب برتری هوایی بر حوثی‌ها نیز نشده بود
قبل از دانشگاه تهران هرکس می‌خواست به مراکز قدرت، فرضاً شاه، صدراعظم و... نزدیک شود، نخست استاد نقاش و معمار و خطاط و منجم و... می‌شد و از طریق برجستگی و اهمیت مراکز قدرت به او توجه می‌کردند و آقای حکمت (وزیر معارف رضاشاه) با عملش دقیقاً کار را معکوس کرد، یعنی هر فرد بی‌علم و هنر بسیار عادی با تقرب به مراکز قدرت می‌تواند در زمره دانشمندان و پیشوایان درآید.
سیدروح‌الله خمینی وقتی در بهمن ۵۷ برای بنا کردن نظمی جدید با حمایت قاطع جمهور مردم پای به تهران گذاشت، چند ایده‌ نو به میدان آورد. اول، مردم‌سالاری دینی به عنوان گرانیگاه حفظ جمهوریت و اسلامیت نظام نوپا و دوم، ایده‌ احیای مسئله‌ فلسطین به عنوان موتور پیشران برای جوشش اسلام‌گرایان خمود آن زمان.
 حالا دیگر کاملاً مشخص شده که ترامپ۲ همان ترامپ۱ است؛ اگر بدتر نباشد. پیش از این گمان می‌رفت سیاست‌های «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور جدید آمریکا تغییراتی نسبت به دولت گذشته‌اش داشته باشد اما وی در همان مسیر بلکه شدیدتر گام برداشته است. ایران نیز با درک و آشکار شدن این قضیه، سیاست‌هایش در قبال ترامپ۲ را همانند ترامپ۱ بلکه جدی‌تر دنبال خواهد کرد.
دونالد ترامپ از ابتدای دوره دوم ریاست‌جمهوری‌اش ایده‌هایی مطرح می‌کند که بیشتر شبیه سناریوهای استعمارگرایانه قدیم است.حتی درباره بحران غزه نیز پیشنهادهایی مطرح کرد که گویی سرنوشت یک ملت چیزی جز یک بازی برای اهداف ژئوپلیتیکی او نیست.
ملت‌هایی که در جریان مبارزات برای استقلال‌شان، هرگاه که این استقلال‌خواهی به ذائقه آمریکا خوش نیامد، با اسم مبارزه با افراطی‌گرایی و کمونیسم و هزار برچسب دیگر با کودتا و مداخله آمریکایی سرکوب شد. حالا استعمار با هزاران ابزار برای روایت‌سازی علیه این حافظه تاریخی برخاسته‌است.
الجولانی، رئیس گروه تروریستی جبهه تحریرالشام، در گفت و گو با شبکه آمریکایی سی‌ان‌ان تلاش کرد ماهیت تروریستی خود و نیروهایش را پنهان کند در صورتی که استعمار رسانه‌ای با تمایز نگاهی است که غربی‌ها و آمریکایی‌ها به خاورمیانه‌ دارند.
چندی پیش هفتاد و یکمین سال‌روز کودتای آمریکایی ۲۸ مرداد علیه دولت دکتر مصدق بود. رویدادی که بر فضای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی روزگار پس از آن، تاثیر بسیاری گذاشت. رسیدن شاعران به نوعی یأس و ناامیدی از پیامدهای تلخ این رویداد بود که در اشعار مهدی اخوان ثالث به وضوح به چشم می‌خورد.
ایمانه خلیف، بوکسور جنجالی الجزایری در فینال بوکس ۶۶- کیلوگرم ‏المپیک پاریس ‏حریف چینی خود را شکست داد و به مدال طلا رسید. ‌خلیف پس از تصاحب مدال طلا در مصاحبه‌ای علی‌رغم اینکه یک خبرنگار توقع داشت تا به زبان فرانسوی به سوالات پاسخ دهد، ایمانه خلیف تاکید کرد که زبان او، عربی است نه فرانسوی.
براون دو دیوار را که از بزرگ‌ترین، پرهزینه‌ترین و بدنام‌ترین دیوارکشی‌ها در جهان هستند، به‌عنوان نمونه بارزی از دیوارها در جهان امروز نام می‌برد؛ ۱- دیوار بین آمریکا و مکزیک و ۲- دیوار حائل رژیم‌صهیونیستی که این دیوار حائل از خط اخضر سال ۱۹۶۷ شروع می‌شود.
شاید بتوان میان دو نوع ناسیونالیسم و ملی‌گرایی تمایز قائل شد؛ ناسیونالیسم تاریخی- احساسی و ناسیونالیسم کارکردی- منافع‌محور.
با بالارفتن مناقشات غرب آسیا و مشخصا مساله فلسطین و اسرائیل و از زمان طوفان الاقصی، مساله یهود مجددا در معرض دید ما قرار گرفت و عملیات وعده صادق آن را به مرحله جدیدی وارد کرد.
1 2 3
یادداشت